W.G.Sebald en Janine Rosalind Dakyns

Max en Janine

 De dood waarde rond in Norwich. W.G. 'Max' Sebald, hoogleraar Duits, lag in 1996 lange tijd in het ziekenhuis voor een zware hernia-operatie. Dat verblijf staat beschreven in de opening van zijn roman 'De Ringen van Saturnus' (1997).Daarna gedenkt hij zijn collega Michael Parkinson, de 'man zonder behoeften' die nooit iets voor zichzelf kocht en zelf de kragen van zijn overhemden 'keerde'. En schetst hij een portret van zijn collega Frans Janine Rosalind Dakyns, met wie hij eindeloos over Flaubert kon praten.

 Flaubert die zo bang was voor het schrijven van een verkeerde zin dat hij vaak weken of maanden aan zijn canapé genageld bleef. Janine dacht dat die angst terug te voeren was op de door Flaubert waargenomen voortschrijdende, ook zijn eigen hersens aantastende verdomming.Flaubert zag die als een stofwolk die uit de Afrikaanse woestijn naar Europa voortwoei tot in Rouen. W.G.Sebald overleed in december 2001 bij een auto-ongeluk.Van Ria Loohuizen, die vanaf het begin in 1989 werkte bij het door Sebald opgerichte British Center for Literary Translation, en die ze allebei goed gekend heeft, hoorde ik dat Janine vlak voor Max Sebald is overleden. Later meer.

Tags: 

Joyce Roodnat

We leven in een nieuwe 'belle epoque, zou je zeggen. Niet eerder zag ik zoveel tijd, geld en aandacht voor schoenen en kleren. Van vrouwen wel te verstaan. Mannen lijken voorgoed buitenspel te staan. Graag kijk ik naar de Rode Loper op de VRT.NRC-journaliste Joyce Roodnat (1955) debuteerde in 2002 met de roman ''t Is zo weer nacht'. Maar ze onderbrak het werk aan haar nieuwe roman voor 'Een kwestie van lef' een 'stijlgids voor vrouwen tussen de 40 en 60+', die op 7 september as. verschijnt. Hoe doe je het? Wat? Leven. Als vrouw. Niks minder. De nervositeit van de jeugd voorbij.

'Een kwestie van lef' geeft adviezen over uiterlijk, levenshouding en mentaliteit. En tips voor kleding en make-up. Maar waar het eigenlijk om draait is zelfvertrouwen. Waarom kleden en verzorgen vrouwen van boven 40, 50 zich, mannen nauwelijks? Die vrouwen zie je in musea, in theaters. Mannen niet. Ik lees en denk 'het is oorlog'. Wie is de vijand? Joyce volgt de strijd tegen het onwillig lijf, tegen mannen met praatjes, tegen ontmoedigende vriendinnen. En de tegen de mythe van het jeugdgeluk. Ze houdt en passant een pleidooi voor de flirt en bespreekt de gruwelijke 'opvliegers' in de overgang.Over 'hoe je eruit ziet' blijkt eigenlijk nauwelijks in ernst gesproken te worden. Ook onder vrouwen niet. Maandagavond 27 augustus na 21.00 praat ik met haar in de Avonden.

Tags: 
Avondlog - Joyce Roodnat
Beluister fragment

Klant (2)

Willem van Dulmen schrijft ook: 'Leuk, teksten achter op auto's. Deze maakte ik vorig jaar, staat op een busje van Justitiële Inrichtingen.'

Gevaarlijk is het wel, in je eentje in een auto rijdend foto's maken. Heb je een passagier dan moet de instructie vliegensvlug gegeven worden. 'Waar is het toestel? Die vrachtwagen daar zie je die?' Achter je wordt getoeterd. Te laat. De mooiste foto's worden nooit gemaakt.Waar zouden ze zijn? In het Grote Fotoalbum ''up there''?Maar die vrachtwagen zie ik nog wel eens. Blijven jagen.

Roger Penrose met  patroon
zag Arie Schippers dit?

Beton (12)

Hans Kloos bekeek de foto die Arie Schippers maakte voor Beton (11). Hij schrijft: 'De foto bestrijkt een te klein oppervlak om het zeker te weten, maar doet vermoeden dat iemand de zogenaamde Penrose-betegeling (vernoemd naar Roger Penrose) heeft toegepast. Op het web is er van alles over te vinden tot aan programmaatjes toe die dergelijke patronen genereren.'

Wat is er bijzonder aan een Penrose-betegeling? Ik vond: 'Het verschil met eenvoudiger patronen is dat een Penrose-betegeling zich nooit herhaalt: hij is niet-periodiek. Dat betekent dat je een Penrose-betegeling niet zodanig kunt verschuiven dat hij weer op zichzelf terecht komt. Roger Penrose ontdekte dit 1973. Op 22 februari 2007 verscheen in Science een artikel waarin de ontdekking van Penrose-betegeling in Middeleeuwse Islamitische architectuur - waar ornamentiek bloeit omdat de afbeelding van mensen verboden is - wordt beschreven, vijf eeuwen voor hun ontdekking in het westen.'De tegels die Arie Schippers fotografeerde heb ik vaker gezien. Ze zitten waarschijnlijk in het assortiment van grote betonfabrieken. Ik moet bekennen dat ze me duizelig maken. Eerst krijg ik het signaal 'regelmaat'. Maar als ik dan de regelmaat van de regelmaat probeer op te sporen kan ik hem niet vinden. Hij is niet in één oogopslag te overzien. Dat veroorzaakt onrust.

nabij Vlissingen, 22 augustus 2007
de klassieker, zoals aangereikt in 2003 - rijdt nog steeds

Klant

In 2003 noteerde ik - met hulp van Arne Leffring:

“‘Op weg naar een tevreden klant' staat nog steeds op de vrachtwagens van Elgersma uit Harderwijk. Ik beschouw dat als een hommage. De tekst stamt denk ik uit de jaren '70. De tijd dat de klantvriendelijkheid en het op de hurken toespreken kwamen opzetten. Bob den Uyl was de eerste schrijver die zich met overgave op deze waanzin stortte. Helder staat me voor de geest dat hij 'op weg naar een tevreden klant' eens uitbeende. Hoe was het mogelijk je op weg te begeven naar een klant, van wie je bij voorbaat al wist dat hij etc.? 'Op weg naar een tevreden klant' komt uit Een zwervend bestaan, aan het eind van verhaal nr 8 (zonder titel).”Gisteren, in Vlissingen bleek dat dit soort misverstanden niet bestreden kan worden. Integendeel, ze planten zich voort en vermeerderen zich.

Tags: 
Arie Schippers - Raadsel aan de Vecht

Beton (11)

Betoncorrespondent Arie Schippers (terug uit Berlijn) rapporteert:

‘wat heb ik nu aan m'n fiets hangen?ik kom hier wel vakermaar dit keer viel het me pas ophet is van beton denk iken het is een geniaal patroonmet zijn eigen ordezou het een geval van huis- tuin- en keukenvlijt zijn?ga ook eens kijken langs de vechtwat is hier gebeurd?’

Arie Visser

 Het slepend-nadrukkelijke stemgeluid van de dichter Arie Visser (1944-1997) zal me altijd bijblijven.Een van de eerste keren dat ik hem trof was op een zonnig terras bij het 'Literair café' aan de Kloveniersburgwal. We kwamen te spreken over de Franse 19de-eeuwers.Maar ken je dan niet Benjamin Constant? Hij veerde op, beende zonder iets te zeggen naar de overkant en dook een antiquariaat binnen. Even later duwde hij me 'Adolphe' in m'n handen. Soms ontmoette ik hem bij onze wederzijdse vriend Johnny van Doorn. Yvonne van Doorn belde dan tevoren wat zorgelijk op: 'Arie komt eten, dus ik heb ik maar een hele grote pan boerenkool gemaakt dan kunnen we later altijd nog zien.'

 Arie was junk en vergat te eten. Ik kwam en trof een etende Arie. Tot de bodem at hij de pan leeg. Daarna maakten we plannen. Hij zou voorpublicaties lezen op de radio uit z'n grote werk 'Arabia felix'. Dat gebeurde voor het eerst in 'Radiotheater' (1981), daarna in 'Pandemonium' in 1984, daarna stokte de productie al snel. Hij was toen met Chadia getrouwd en hield niet op de Arabische cultuur uit te dragen. Kreeg trouwens nog regelmatig problemen met de ambtenarij die hem er van verdacht alleen te zijn getrouwd om haar tot Nederlandse te maken. Zijn gedenkwaardigste radio optreden was zijn laatste, op 29 oktober 1996. Hij droeg gedichten voor, zo ziek dat zijn stem amper meer over zijn lippen kwam. Maar hij was woord voor woord te verstaan. Zelden was het zo stil bij Music-Hall in Studio Amstel. Op 5 september wordt zijn verzameld werk (zijn gedichten, zijn roman 'Het vangen van de draak' en vele documenten) aangeboden aan Chadia.Radioarchivaris Nienke Feis vond uit 1984 (Pandemonium) drie voordrachten. Hierbij.

Arie Visser - Lachspiegel (1984)
Beluister fragment
Arie Visser - China (1981)
Beluister fragment
Arie Visser - Afrika (1984)
Beluister fragment
Arjen Lubach

Arjen Lubach

Als je wees wordt zijn er twee reacties mogelijk, je voelt je slachtoffer, ofwel je denkt - vreemd genoeg - 'dat het aan jou ligt'. Je loopt rond met een schuldgevoel. Je denkt dat je iets goed te maken hebt.Dat laatste overkomt Benjamin, de hoofdfiguur uit 'Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend', de vorig jaar verschenen debuutroman van Arjen Lubach (1979).

De acht jaar oude Benjamin maakt schema's van de mensen die de dode hoofdrolspelers uit zijn leven hebben gekend. Waarvan Oom Otto, broer van zijn moeder en zijn voogd, de belangrijkste is. Kan een jongetje goedmaken wat het noodlot zijn ouders en zijn oom aandeed? Benjamin is de gevangene van het verleden. Maar, als je het boek uit hebt denk je: 'Is dat erg? Mischien wel niet'.Maandagavond 20 augustus na 21.00 praat Arjen Lubach in De Avonden over deze uitzonderlijke thematiek. In januari 2008 komt zijn tweede roman, 'Bastaardsuiker'.Een boek ''met veel overwegingen erin''

Tags: 
Avondlog - Arjen Lubach
Beluister fragment
Dan Geesin
enveloptekening: Dan Geesin

Angst

Praten over ongerichte angst is uitzonderlijk moeilijk omdat alleen wie er ervaring mee heeft je kan volgen. Of, je moet een groot verteltalent bezitten. Maarten Biesheuvel noemde zichzelf niet voor niets eens 'de ambassadeur van de angst'. Ook Dan Geesin, de Engelse, maar in Amsterdam wonende animatiefilmer, liedjesmaker en tekenaar is zo'n ambassadeur. Hij maakt liedjes en teksten over z'n 'panic attacks'. Met hem was ik te gast bij Aad van Nieuwkerk in Cantina, ook Radio 6. We lieten nummers horen van z'n lang verwachte CD Fat Head en spraken over zijn teksten. Bijvoorbeeld die hij schreef na de angstaanval die hij kreeg bij Ikea. Leven, hoe doe je dat eigenlijk?

SMILE EVERY MILEIt's all to do with what goes on in your mind,It's all to do with the locations you find,It's all to do with how you talk to your mum,It's all to do with how you like to have fun.It's all to do with getting through life,It's all to do with finding your self a wife,It's all to do with learning how to fish,It's all to do with making another wish.It's all to do with how you sit in a chair,It's all to do with what you do with your hair,It's all to do with making friends,It's all to do with going round a bend.It's all to do with cardboard and glue,It's all to do with what I said to you,It's all to do with directions you take,It's all to do with making another mistake.It's all to do with the next thing,It's all to do with pulling out your sting,It's all to do with using a bat,Learn to play cricket and deal with that.It's all to do with getting through life,It's all to do with trouble and strife,It's all to do with the smile on my face,Takes me a mile and keeps me in pace.

Etalage (4)

Het glas van een lege, of bijna lege etalage spiegelt. Schuin tegenover waar ik woon is een galerie met een groot winkelraam. Er komen daar veel voetgangers voorbij. De vrouwelijke bekijken - bijna zonder uitzondering - zichzelf in die spiegel.Ze kijken in het voorbijgaan, vaak met het hoofd wat in de nek. Nooit, echt nooit kijkt een vrouw naar de geëxposeerde schilderijen. De openbare spiegel voorziet - ongewild - in een behoefte. Deze foto werd in België gemaakt, bij een andere openbare spiegel.

Pagina's