Zelf voetbalde ik bij Quick Den Haag, waar 's zomers cricket werd gespeeld. Ik vergaapte me. Cricket was denk ik de eerste voorstelling die ik zag die over iets heel anders ging dan waarover hij leek te gaan. Wat telde bleek de stijl. Het ritueel, de kleding. De taal, de muziek ervan.

 Maar verder dan met een vriendje wat bowlen op een graslandje en 'howzet' roepen kwam ik zelf niet. Arjen voetbalde bij Concordia in Delft, waar ook aan cricket werd gedaan, maar zijn liefde voor cricket kwam later. Hij keek - net als ik - testmatches lang naar de BBC. Wat blijft is de droom van flanellen broeken, truien met een clubstreep en vertraagd applaus als je er een voor zes over de boundary jaagt. Gelukkig voor ons zijn er de verslagen en verhalen op cricinfo. En het voornemen deze zomer in Den Haag of Voorburg cricket te gaan kijken.

 Namen als Imran Khan, maar ook het HCC terrein (Ian Buruma schrijft erover in 'Voltaires Coconuts'). In een sleutelscene in A House for Mr. Biswas van Naipaul gaan vader en zoon naar het cricket op Trinidad, maar geen van beiden kennen ze de spelregels. Arjen werd gegrepen door de West Indies (bowlers en batsmen), Garner, Holding, Marshall, Ambrose, Richards, Greenidge, Haynes...: 'De bijnaam van Michael Holding was Whispering Death...'.Een bowler op kousevoeten.

Tijdens Mercado, de beurs voor de Ambulante Handel in Rotterdam is de Dappermarkt namelijk door de vakjury gekozen als de beste van Nederland. De 2e plaats was voor Apeldoorn. Derde plaats was voor Hengelo, Amstelveen werd 4e, en Capelle a/d IJssel 5e.Burgemeester Job Cohen mocht de spuitbus hanteren bij de voltooiing van het portret van een standhouder op diens vrachtwagen. Dat ging hem goed af. Evenals het plaatsen van de bijbehorende kwinkslag. Zei Donovan: 'U beheerst de techniek met de spuitbus uitstekend. Heeft u dit vaker gedaan?' Antwoord: 'Daar laat ik mij niet over uit.'Donovan en ik mogen Cohen graag lijden.

Augustinus dacht dat Ambrosius niet lekker was.Maar hij was niet ziek. Hij had een geheim. Tussen hem en het papier gebeurde iets waarvan een ander geen weet kon hebben.Augustinus leerde het zelf ook snel, al bleef hij zijn mond bij het lezen wel bewegen. Zoals ik het zelf ook deed toen ik pas stil las. Tot ik daar om werd uitgelachen en het afleerde. Net als het met de vinger langs de regels gaan. Toen pas drong het tot me door dat nu niemand meer kon controleren wat ik precies las. Dat was mijn geheim. Ik begon het boek ook met mijn lichaam af te schermen, las in gebogen houding. Nog later moest ook het omslag verborgen worden. Mickey Spillane kon alleen 's nachts onder de dekens gelezen worden, met een zaklantaarn. En zo lees ik eigenlijk nog.

'The streets no longer look like a Nepalese funeral. Copenhagen has seen herself exploded. Despite the chill of cold march winther days hundreds of people are outside, acting on it - doing it.''It is a beautifull feeling. An awakening. WE are arainforest of subcultures. WE grow wild.''OUR house. Here, WE build a playground for art and politics together. Heart to heart, creating space for the Other. Giving and taking. Sharing time and magical moments. Experiences. This is a way of LIFE.''Our house is a way of humans to be together lifting each other. This is now ripped apart. I feel it to the very bone of my body.'Last night, when the moon was black, I heard a nightingale on the rooftop of my apartment. It was singing about peace. I listened to it in silence and saved the melodies in my heart to bring every human I meet on my way in life.''OUR house is dead. The newspapers have it's obituary on their frontpages these days. But the enormous network and power of US is here, PRESENT.'With love, Malene'

Hoe nijpend het parkeerprobleem was zie je in het Deutsches Technikmuseum in Berlijn, dat deels in een 19de eeuwse fabriek gevestigd is.In het gebouw was een soort parkeergarage voor paarden opgenomen, met stallen op meerdere verdiepingen. Hogere etages bereikten de paarden via een paardentrap, die bewaard is gebleven.

Moesman (1902-1988) werkte als lithograaf bij de spoorwegen. Op de binnenkant van zijn voordeur hing een lijst van de mensen met wie hij omging. Tegen het eind van zijn leven waren daarop veel namen doorgestreept. De kijkkast heeft en achtergrond van nimfen en faunen. Op de deurtjes staan foto's van Moesman en Boersma. De laatste met één van de door hem gemaakte kruisen. De kijkkast zou geruild worden tegen zo'n kruis. Die ruil kwam er nooit. Op het draaiend deel - eens een platenspeler - danst een naakte, gipsen Christus met een even naakte, chromen vrouw. De kast mag niet worden aangezet. Men deelde me mee dat gevreest werd voor kortsluiting en brand. In de film die ook in Zeist vertoond wordt zie je de kast wél in beweging. Christus - armen hoog boven z'n hoofd - danst, op 'Si vous l'avez compris' door het Say Hotel Ensemble olv. Jules de Jong. En de rondedans in close-up - je kijkt nu eens de aandachtige christuskop in het gezicht dan weer de evenzeer in de dans opgaande vrouw is verbluffend intiem en overtuigend. Nonnen trouwen met Christus. Zouden ze niet zo het bal met hem willen openen?

Wat anders bezielt Stasi-kapitein Wiesler die besluit zijn eigen dienst te verraden en een verdachte te beschermen? Hij moet het bekopen met levenslang 'enveloppen openstomen in een kelder'? Kan hij weten dat vier jaar later de Muur zal vallen. De wereld waarin anderen tot in détail bepalen wie je kunt zijn lijkt gemaakt voor de eeuwigheid. Veel zelfmoorden, maar oneindig meer collaboratie. De Stasiman, gespeeld door Ulrich Mühe, neemt waar. Een film lang knippert hij niet één keer met z'n ogen. Van waarnemer ziet de toeschouwer hem geleidelijk deelnemer worden. Er zijn grenzen aan het menselijk aanpassingsvermogen. Je ziet ze genaderd, bereikt en overschreden worden. Je gaat naar huis met de vraag 'wat had ík gedaan?' Terwijl de film je toch geleerd heeft je dat je dat niet kunt weten. Pas als het moment van kiezen is aangebroken blijkt wie je bent.

En voor de vervanger begin staat er dan nog - ook elke dag - 'De meteorologische rokjesdag ligt nog een eindje in het verschiet, maar met die klimaatverandering weet je het nooit...'. Etcetera. Rokjesdag!Godweet wie het woord in de wereld heeft gebracht, maar geloof me, rokjesdag bestaat niet. Het woord is Bloesjesdag. De eerste dag waarop het zo warm is dat een vrouw een bloesje kan dragen. Meestal tweede helft maart, nu misschien wat eerder. Zeventien graden en niet te winderig. Rokjes - voor wie dat niet was opgevallen - worden de hele winter door gedragen. Met kousen. Je zou van de eerste kousen- of pantyloze dag kunnen spreken, of Blotebenendag. Lelijk woord.Dus van nu af weer Bloesjesdag.ps1. Bij zeventien graden kunnen ook de schouders omlaag, die heel de winter wat opgetrokken waren tegen de kou. ps2. Op zoek naar een foto van een bloesje - liefst klassiek gebloemd, en ''bloezend'' boven de heupen, merkte ik dat ze amper meer bestaan.

Meindert is gedoopt op 12 maart 1626 te Hoorn en daar gestorven op 6 oktober 1675. Hij was oa. Burgemeester en Raad van Hoorn en bewindhebber der Oost-Indische Compagnie. Hij trouwde op 2 november 1653 te Hoorn met Agatha van Neck (1634-1707). Beiden stammen uit zeer oud Hoornse geslachten.Hun kinderen heetten Marijtje, Margaretha, Albert, Jan, Cornelia en Geertruij. Tenminste een van de vijf kinderen op het Antwerpse schilderij is dus een jongetje. De vrouw die me van Elsene naar Antwerpen bracht, de vrouw met de blik, heet Agatha. Dat brengt haar dichterbij.

'Anorexia is een verslavingsziekte en heeft veel kenmerken van een dwangstoornis. Denk aan schoonmaakwoede , sorteren van spullen en rigide trainingsprogramma's.Er is wel eens onderzocht dat anorexia meisjes bijna aan niets anders denken dan aan eten (98% van hun wakende tijd). Daarnaast is er een groot gevaar voor middelenmisbruik zoals alcohol, laxeermiddelen en zelfs diuretica. Dat zijn ontwateringspillen, ook wel plaspillen genoemd.Die pikken ze van hun grootouders of bij de apotheek liegen ze dat ze het recept van hun grootouders kwijt zijn en snel plaspillen nodig hebben. Heel veel water drinken tot 6 liter per dag om geen honger te voelen komt voor.''De voornaamste doodsoorzaak bij anorexia komt door misbruik van laxantia en diuretica. Die veroorzaken een kalium-tekort in het bloed en dan hartdood. Kalium is een zout dat onder andere nodig is voor de werking van de hartspier. Bij diarree of overdreven ontwatering kan er een kaliumgebrek ontstaan.''Superkuiken erkent de stoornis van de enorme behoefte om mager te zijn. De lust van het heel dun zijn is de honger waard. Ze halen de anorexia meisjes binnen door hun taal te spreken. Superkuiken openbaart veel anorectische eetgewoontes. Altijd bewegen als je iets gegeten hebt, niet gedachteloos eten, veel zout en peper over de ene helft heen strooien zodat je toch niet te veel eet. Daarmee laten ze zich in de kaart kijken, hetgeen leerzaam is voor de omgeving. Ouders zouden juist Superkuiken moeten lezen om snel de eetgewoontes van hun anorectische dochter te herkennen. Anorexia meisjes zijn heimelijk aan het lijnen waardoor de omgeving op het verkeerde been wordt gezet. Superkuiken brengt mensen zeker op een idee hoe je kunt afvallen, maar ze waarschuwt tegen de gevaarlijke bijverschijnselen zo als pillenmisbruik en alcohol. Ze zijn daar heel duidelijk en uitgesproken in.Dat vind ik het goede van deze site.''Superkuiken heeft allerlei links, redelijke en macabere. Reken maar dat anorexia meisjes die op eigen kracht weten te vinden.''De kwijnende foto's zijn symptomatisch voor de aandoening. Centraal staat de waarnemingsstoornis over eigen lichaam. Hoe magerder je bent, hoe dikker je jezelf waarneemt. Dit kan waanachtige vormen aannemen. De waarnemingsstoornis verdwijnt als het gewicht stijgt. Misschien ontnuchtert het kijken naar foto's van anderen? Gebleken is dat anorexia's anderen wel reëel zien terwijl ze zichzelf te dik vinden. Dus misschien is het plaatsen van de foto's zelfs wel therapie?'