demonstratie

Hymnotron

Arjen Duinker (meer en meer in de muziek, samenwerkend met trompettist Eric Vloeimans) schrijft: 'Dit had ik wel graag bijgewoond.'En stuurt deze zeer oorspronkelijke annonce.

'Dewanatron presents a new instrument: The Hymnotron."What's that?"A four-voice just-intonation analog oscillator organ made to play perfect major and minor chords. The Hymnotron, the Swarmatron and the Dual Primate Console will appear together."How much does it cost?"It doesn't cost anything for anybody."Can I bring my children?"Yes, you may."What if it rains?"Bring an umbrella. The concert will be indoors, rain or shine."Are all the chords this instrument plays perfectly in tune?"Yes, it's true. It is right and just that they should be so.Met tot slot dit citaat: "At last, after five hundred years of equal temperament, we hear the TRUTH of just intonation. And truth DOES exist." - Harry Parch, ca. 1970.’Voor wie in de buurt is: live in Concert, op donderdag 19 juli 2007 om 19.00 in de Pierogi Gallery, 177 N 9th St. (tussen Bedford and Driggs Aves.), Brooklyn, NY 11211. Leon Dewan and Brian Dewan, bouwers en bespelers zullen aanwezig zijn.

wat is er nog te zien? (foto: Karin Hasselberg)
schoenen van Karin Hasselberg (zie haar site)

Gaten graven

 Hans Kloos schrijft: "Ik moest bij de gaten meteen denken aan het titelverhaal uit de bundel The Noise From The Zoo (1991) van Janice Elliott. De New York Times beschreef het zo: 'Een man graaft een gat in een park in Londen om daarmee aan te tonen dat een daad volkomen betekenisloos kan zijn. Met als gevolg het losbarsten van een woedende Red Het Gat-demonstratie.' Een must voor elke gatenliefhebber."

 Janice Elliott (1931-1995) was een Engelse schrijfster, die haar carrière begon op de redactie van het blad 'House and garden'. Haar thema's zijn volgens Anne Barnard in de NYT 'controle en creativiteit'. Ik ga haar verhaal opsporen. Intussen blijft het graven van gaten vragen oproepen. Zou het de gatengraafster gaan om een merkteken achter te laten? Wie wel eens geprobeerd heeft op een landje iets terug te vinden dat er een jaar eerder begraven was weet dat dat moeilijk is. Veel verandert in de begroeiing, wind en regen maken de vindplaats in korte tijd onherkenbaar. Ook dat hoort er bijAchter dit alles ligt de strandkuil waarvan je met iedere schep weet dat zijn bestemming is: verdwijnen.

het graven van een kuil

Gaten

 Karin Hasselberg, geboren 1980 in Helsingborg, Zweden is juist afgestudeerd aan de Rietveld Academie. Op de eindexamenexpositie ontmoette ik haar. En zag verscheidene van haar korte films. Bijna allemaal gaan ze over het graven van gaten. Al pratend bleek dat een gevoelige materie. Gaten graven kun je op veel manieren. En met veel bedoelingen.

 Soms draagt Karin bij het graven een pruik en schoenen met hakken (waar modder aan komt). Deze attributen spelen ook mee in een andere video. Heel haar site kan misschien bekeken worden als één verhaal. Bij het gaten graven van Karin blijft veel in het midden. Het vermijden van de suggestie van nut speelt een rol. Maar welke? Ik wil haar verder ondervragen, maar ze blijkt tot eind augustus in Zweden. Zolang blijven antwoorden uit. Maar ze komen, mailde ze. Ik bekijk intussen haar site en verlies me in gissingen. Een gat graven. Later terugkomen en kijken hoe het erbij ligt.

Rodhan al Gallidi

Al Galidi

Wat ik ook hoor over de uit Irak afkomstige schrijver en dichter Rodhan Al Galidi, het komt onverwacht. In mijn fantasie had hij de VSB poëzieprijs dit jaar al gewonnen, maar de dwazen gaven hem aan een nette Nederlander.In mijn gedachten was hij - de uitgeprocedeerde asielzoeker - al gevlucht of voorgoed ondergedoken, maar nu valt hij onder het pardon en mag blijven. Al Galidi (geboren in het dorp Al-Najaf, Irak omstreeks 1971) vluchtte naar Nederland waar hij in 1998 terechtkwam in Asielzoekers Centrum in Harlingen. Jaren en jaren. En nu wil hij weg, zei hij. Weg uit Nederland. Ja, vin je 't gek? Een man heeft z'n trots.Lees en herlees dat wonder van oprechtheid, ''De vlucht van Zorro'' waarin alles draait om de penis van de hoofdpersoon:

'In de eerste winter in Nederlandging ik naar de gemeente.'Jarenlang woon ik samen met mijn kachel. Ik wil met haar trouwen.'Het blauw vieluit de ogen van de ambtenaren,het blondverbrandde op hun hoofd.Zachtjes fluisterden ze,maar streng.'Dat kan niet.Zij heeft geen twee benen,geen twee ogenen geen grote mond.'(...)Veel Al Galidi deze maandag 9 juli in De Avonden. Eerst praten Wim Brands en Erik-Jan Harmens met hem, daarna leest hij in de serie Radioboeken het verhaal 'Februari van Schiphol'.

Tags: 
Antwerps straatnaambordje in Gent

Straat Zonder Haat

Op een avondwandeling door stille wijken van Gent zag ik er verschillende. Achter de ruiten van huizen, winkels en cafés.De 'Zonder Haat Straat' affiches die eruitzien als straatnaambordjes: witte letters op een blauwe achtergrond. In een jaar tijd zijn er ruim honderdduizend verspreid.

Vorig jaar werd de actie geopend in Antwerpen door ex-stadsdichter Ramsay Nasr, als een reactie op de moordpartij van dinsdag 11 mei 2006 toen een 18-jarige scholier met een jachtgeweer twee willekeurige gekleurde vrouwen en een kind neerschoot. Vlaams Belang voelde zich kennelijk aangesproken en reageerde met identieke bordjes, met de tekst Zonder Jihad Straat. Maar die zie je eigenlijk nauwelijks, als ik de Internetbronnen mag geloven. De Zonder Haat Straat heeft zich inmiddels verbreid door heel Vlaanderen. Wat ik in Gent zag is eigenlijk een Antwerps straatnaambordje en geen (zwart-wit) Gents. Maar die worden inmiddels ook gedrukt. Het werkt.

Tags: 
boekverbranding op de Bebelplatz (toen Opernplatz) in 1933.
het monument van Micha Ullman, lege boekenplanken.
de Berlijnse Boekentoren (2006)

Boekentoren (3)

 Ik had het kunnen weten. Het woord Boekentoren telt elf letters. Elfletterman PJ Roggeband stuurt een Berlijnse Boekentoren. Te vinden op de Bebelplatz waar op 10 mei 1933 de boekverbrandingen plaatsvonden. Hij heet 'Der Moderne Buchdruck'.

 Verder gezocht. De toren is 12 meter hoog en maakt deel uit van de 'Walk of ideas' - gemaakt door een collectief - waarmee Berlijn zich 'cultureel en wetenschappelijk' voorstelde aan bezoekers van het WK voetbal in 2006.Daar, tegenover Humboldt Universiteit, werden in 1933 'Werke der Unmoral' verbrand als die van Freud en Tucholsky. Achter het Oude Paleis waar eens keizer Wilhelm I woonde staat nl. de Bibliotheek (gebouwd 1774-1788).Aan de westzijde van het plein is het echte monument aangebracht, ontworpen door Micha Ullman in 1995. Een doorschijnend paneel in de grond, waardoorheen lege boekenplanken te zien zijn. Erbij staan de woorden van Heinrich Heine uit 1820 (hij zat op de Humboldt Universiteit): 'Dort wo man Bücher verbrennt, verbrennt man auch am Ende Menschen."

over Arnon Grunberg

Literaire hangplek

 Hoe ging het verder met de strijd tegen de ontlezing? Vanavond maakte Tamara Vuurmans me attent op de Leesmij site van de Stichting Lezen. Een 'literaire hangplek', bedoeld om jongeren tussen de 14 en 17 jaar aan het lezen te krijgen, Met scènes uit Nederlandse romans oa. De donkere kamer van Damokles van Hermans, Gemis van Manon Uphoff en De uitvreter van Nescio. Wekelijks komen er filmpjes bij. En meer aardigheidjes

 Werkt dat? Kijk maar, de reacties staan er ook. De regisseurs waren vrij. En zo geeft leraar De Bree uit Bordewijks Bint (1934) les aan allochtonen. En zit in Kees de Jongen een wedstrijd 'zwembadpas' met Matthijs van Nieuwkerk, Frits Barend en een oude dame in bikini. Het initiatief kwam van documentairemaker Suzanne Raes. De digitale hangplek werd uitgedacht met hulp van Viewpoint Productions, het Letterkundig Museum en tien jongeren die zich meldden om mee te denken.

 Tamara Vuurmans van Viewpoint herinnert zich hun ideeën: 'De site moest gaan over de boeken zelf. Geen uittreksels en auteurspraatjes. Daar stikt het al van op internet.'

Tags: 

Willem van Genk

 De 'outsiderkunstenaar' Willem van Genk (1927-2005) verzamelde lange plastic regenjassen. Hij voorzag ze ook van rijen extra knopen. Hoe dat precies ging moet ik nog achterhalen. Bij zijn biografen Dick Walda (Koning der stations, 1997, nergens meer te krijgen) of Ans van Berkum (de catalogus bij de Zwolse tentoonstelling van '98-'99, wél herdrukt).Het zijn metalen drukknopen. Had hij een apparaatje waarmee je die in plastic kunt ponsen? Van Genk: 'Want dat is iets specifieks van mijn, al die drukkers van onderen naar boven, dat heb ik zelf uitgevonden.'

 Alsof hij niet zijn hele oeuvre zelf had uitgevonden. Maar zo zag hij dat denk ik niet. De jassen deden me gek genoeg denken aan de mannen die je kunt treffen op de speciale treinboekenafdeling achterin de winkel van Van Stockum op de Herengracht hoek Prinsessegracht in Den Haag. De Hagenaar van Genk moet daar ook geweest zijn. 

 De mannen bouwen modelbanen en zijn vaak lid van de Nederlandse Vereniging van Belangstellenden in het Spoor- en Tramwegwezen. Treintjesmannen. Ze weten alles. Mijn Oom Bob was er zoéén. Altijd blij met een gesloten overweg. En als de goederentrein dan kwam keek hij op z'n horloge en zei 'dat is 627, hij is laat'. Treinen, trams. Altijd weer. Waarom? Niemand die het weet.

 Willem van Genk wist vast ook wat ik van mijn Oom Bob leerde. Nog tot rond 1960 zakte de spanning in het Haagse lichtnet een fractie als er op het station een elektrische locomotief optrok. Dipje in het licht van de schemerlamp. En raad eens wat Oom Bob zei. PS. De Van Genk-maquette en drie van zijn schilderijen zijn te zien op de tentoonstelling ''Schets en schim'' in Gent. Zie eerder..

Tags: 

Beton (8)

Het betonmuseum i.o. groeit. Arie Schippers stuurt deze. Ik heb er niet van terug. Het is het soort beton dat tegen je gaat praten. Eerst over hoe kloek modern het eens was. Dan komt de laatste vraag: hoelang nog?

Arie Schippers zwijgt en schildert. .

actie ikoon van de Boekentoren
daar, daar bovenin! (gezien vanaf het St.Pietersplein)
twee miljoen boeken

Boekentoren (2)

Op 13 november 2006 berichtte ik dat de Gentse Boekentoren meedeed aan de Vlaamse 'Monumentenstrijd' op tv (Canvas).Het publiek besliste welk Vlaams onroerend erfgoed extra middelen kreeg voor restauratie. Van de 20ste verdieping heb je - zo gaat het verhaal - een prachtig uitzicht over Gent en omstreken. Alleen: het interieur is verwaarloosd en de belvedère is nauwelijks toegankelijk omdat er maar één (werk)lift is.

Hoe liep het af? De Boekentoren - 64 meter hoog, op het hoogste punt van de stad, ontwerp van Henry van de Velde uit 1935 - werd derde. Na de stoomstroopfabriek in Borgloon en Cinema Plaza in Duffel.Toch heeft de wedstrijd de Boekentoren onder de aandacht gebracht En nu gaat de Universiteit Gent hem restaureren. Het is zover! De studieopdracht voor de renovatie van de Universiteitsbibliotheek is toegekend aan de architecten Robbrecht en Daem: 'Hun ontwerp wordt gekenmerkt door een goede balans tussen het respect voor het gebouw en de nieuwe ingrepen en is technisch zeer goed onderbouwd.'Zondag stond ik aan de voet van de Boekentoren. In het weekend gesloten, verdomme. Ik zal niet rusten voor ik daar een keer boven ben geweest. Meer dan twee miljoen boeken zitten er in die toren!

Pagina's