Hadassah Emmerich
Commitments (2005)

Hadassah Emmerich

De schilderes Hadassah Emmerich (1974) is de dochter van een Indische vader en een Hollandse moeder. Op haar zesde scheidden de ouders en ging 'de rijst bij haar moeder de deur uit'. Op haar 15de was ze weliswaar danseres in een amateur Hawai-dansgroep, maar pas in 2003, bij haar 'coming out', de tentoonstelling 'Ambitious Batik Babe' in het museum voor moderne Kunst in Arnhem kwam de rijst terug.

Daarna bestudeerde ze twee jaar lang aan het Londense Goldsmith College het orientalisme. Het orientalisme, dat begon met 19de-eeuwse intellectuelen en hun grand tours naar de Orient.In haar werk ging ze spelen met clichés. Tentoonstellingen met titels als 'Tigerlily legacy' of 'With love from batik babe'. Het spel met exotische motieven slaat soms om in ernst. Wordt opeens meer dan pastiche. Wat zit verscholen achter het charmante decoratieve? Achter de reisbureau's in exotisme? Achter haar trossen bananen? De overwoekering met planten en bloemen, groenroze, doet denken aan de limonade die ik bij Indische buren in Den Haag kreeg en die stroop heette. In haar werk zit bloei en rottenis tegelijk. Overwoekering? Waarmee? Met tropische cliché's? O ja, ze lacht zelf ook. Maar als ik lach, waar lach ik dan eigenlijk om? Het gaat om het verschil tussen twee werelden, zegt ze. Om het neerkijken op het andere, het kwetsen, dat op den duur tot terrorisme leidt.Op woensdag 18 oktober na 21.00 is Hadassah Emmerich te horen in het Beeldende Kunsthalfuur van De Avonden.

Frantzen
breinkaart

Jonathan Frantzens breinkaart

Een boekomslag met een landkaart!O beter, hoe noem je het, een kaart van het landschap van de geest.Er zijn daar varianten in, waarover later meer. Dit is een ironische.

Jonathan Frantzens nieuwe roman, na The Corrections, heet The Discomfort Zone, zo genoemd naar de aanduiding op de airco bij hem thuis. Waarop een 'aangename zone' staat aangegeven. Maar wat is aangenaam? In zijn ouderlijk huis was het een belangrijk punt van twist. Een omslag waar je naar blijft staren. Naar een 'area of appetite' waar een 'bird and botlle sanctuary' is. Naar Ulcer gulch, naar de River of the family man en Armchairville. Naar de 'Impenetrable wall of ego'' en de 'Cool lakes of confidence'. De kaart is ontleend aan de 'Map of Man's heart' uit McCalls Magazine, januari 1960. Een kaart die op zijn beurt weer ontleend was aan 19de eeuwse voorbeelden. Daarnaar ga ik op zoek. Wie helpt?PS. Het omslag is beter dan het boek.

Wie?

Wie is deze man?

Hoe goed ben ik in het onthouden van gezichten? Herken ik een foto van iemand die ik jaren niet heb gezien?Deze foto van een zeventigjarige bekende wereldburger is samengesteld op basis van zijn vroegere fotoportretten. Zelf werd hij slechts 43 jaar. Dit is dus een virtueel portret.

Onderzoekers van de St. Andrew's University stelden het samen op basis van de kennis van hoe gezichten met de jaren verouderen. Wie is het? Vroeger stond er dan in het tijdschrift 'de oplossing staat ondersteboven afgedrukt op pagina 52'.Voor deze oplossing moet je naar de vermakelijke site Gissen en Missen van de psychologe Maja Vervoort. Met nog veel meer verrassende zelftestjes. Ik had het mis. En was geschokt.

Tags: 
De avonden (do) 24 feb 2005 uur 1
Beluister fragment
Livia Svevo
Anna Livia Plurabelle in Dublin

Anna Livia Plurabelle

De vriendschap tussen James Joyce (1882-1941) en Italo Svevo heeft geleid tot de figuur Anna Livia Plurabelle in Finnegans Wake.In Triest schreef Joyce de meeste verhalen uit Dubliners, de eindversie van A Portrait of the Artist as a Young Man, en hij begon Ulysses. Echo's van Trieste vind je overal in Ulysses and Finnegans Wake.Joyce verbleef er van 1904 tot 1915 en van 1919 tot 1920. Italo Svevo (Ettore Schmitz) had James Joyce als leraar Engels aangenomen omdat hij dat voor zijn zaken in het familie bedrijf (een verffabriek) moest kennen.

De lessen werden gegeven in een lokaal in de fabriek naast zijn woonhuis, drie maal in de week. Dat huis, de Villa Veneziani, en de fabriek bestaan nog, aan de (nu omgedoopte) Via Italo Svevo 22-24.Svevo, zijn vrouw Livia en dochter Laetizia namen allen les en zo begon veel. Svevo's roman 'Bekentenissen van Zeno' verscheen in 1923, nagezien door Joyce, die het boek door zijn internationale contacten tot een succes maakte. Ze schreven elkaar in Triests dialect. En Joyce maakte Livia Svevo onsterfelijk. Haar uitzonderlijke lange haar werd het symbool voor de rivier de Liffey, die door Dublin stroomt. Zo ontstond de naam van Anna Livia Plurabelle in Finnegans Wake.Joyce in een brief: "These are long and reddish-blond. My sister who used to see them let down told me about them. There is a river near Dublin which passes dye-houses and its waters are reddish, so I've enjoyed comparing these two things in the book I'm writing. A lady in it will have the tresses which are really Signora Svevo's."In Dublin aan de rivier is een monument voor Anna Livia Plurabelle, door bewoners naar het schijnt ook wel 'Floozie in de Jacuzzi' of 'De hoer in de goot' genoemd.

Hesselink

Slam

Het is zondagochtend vroeg. Tot de buitenwereld dringt door dat niet Bernhard Christiansen maar Krijn Peter Hesselink winnaar van het NK Poetry Slam is geworden. Het scheelde weinig.

Hesselink (1976) is in het dagelijks leven medewerker van Stichting Wonder, initiatiefnemer van o.m. de Burgerbuddy en de actie Sex voor dieren. Tevens is hij literair vertaler van onder meer Breyten Breytenbach.Tijdens het vijfde NK Poetry Slam moest hij het opnemen tegen tien andere kandidaten uit Nederland en Vlaanderen. Na twee afvalrondes kwam hij in de finale uit tegen Bernhard Christiansen. Rob Schouten, Maria Barnas en Ingmar Heytze prezen zijnindrukwekkende performance en de inhoudelijke gelaagdheid van zijn gedichten.Hesselink is de vijfde Nederlandstalige Kampioen Poetry Slam, na Erik Jan Harmens, De Woorddansers, Sven Ariaans en Sander Koolwijk. We verwachten hem dinsdag in De Avonden. verliefdheid heet dat Mijn huis was overhoop. Mijn theekopjes scharrelden vrijelijk rond. Mijn borden kleefden aan t plafond. Mijn schemerlamp lekte stroop. Mijn onderbroek, mijn vaste grond, mijn hondenriem, mijn bal, ze waren overal, behalve daar waar ik ze vond.

Chuck Berry rond. 1955

Maybelline

Daar vlogen ze, de make-up meisjes van Maybelline. Telkens als ik ze zie denk ik aan rock'n roll-vader Chuck Berry, en zijn eerste hit in 1955 die ook 'Maybelline' heette. Een liedje over een meisje in een auto. En hij er achteraan. Daar bleef het over gaan bij Chuck. Niet alleen een van de grootste gitaargrepen-uitvinders van zijn tijd, ook de grootste dichter van rock'n roll.Op 18 oktober as. wordt hij 80 jaar oud.

Maar Maybelline? Rare naam. Later werd hem gevraagd of hij ooit een meisje gekend had dat Maybelline heette.Antwoordde Chuck:'Only Maybelline that I ever knew was a cow.' Toch bestond er als sinds 1915 een MAYBELLINE Company, die de 'MAYBELLINE Cake Mascara' introduceerde in 1917. De eerste moderne oogmake-up voor dagelijks gebruik. Het merk is genoemd naar de oudste zuster van eigenaar T.K. Williams die Mabel heette en de mascara had bedacht. Misschien speelde het toch door Chucks hoofd. Maar dat van de koe dat is vast ook waar. Maybellene, why can't you be true Oh Maybellene , why can't you be true You've started back doin' the things you used to do As I was motorvatin over the hill I saw Maybellene in a Coup de Ville A Cadillac arollin' on the open road Nothin' will outrun my V8 Ford The Cadillac doin' about ninetyfive She's bumper to bumper, rollin' side by side The Cadillac pulled up ahead of the Ford The Ford got hot and wouldn't do no more It then got cloudy and started to rain I tooted my horn for a passin' lane The rainwater blowin' all under my hood I know that it was doin' my motor good The motor cooled down the heat went down And that's when I heard that highway sound The Cadillac asittin' like a ton of lead A hundred and ten half a mile ahead The Cadillac lookin' like it's sittin' still And I caught Maybellene at the top of the hillLater kwamen er meer zelfmaak-woorden als 'motorvating' (peinzend autorijden?). Een refrigerator wordt een 'coolerator' etc. Maybelline kwam binnen als nummer 1 op de Amerikaanse hitlijsten op 17 september 1955

thema

Bob Dylan als dj

Voor wie het nog niet wist sinds mei 2006 maakt Bob Dylan internet radio. Hij brengt thematische uren onder de titel 'Theme Time Radio Hour'.Via deze link te downbloaden als MP3. Wat hij laat horen is een unieke keuze uit de klassieke Amerikaanse Blues, Folk, Country en Pop. Voorbeelden van die uur-thema's zijn: het weer, moeders, drank, gevangenis, echtscheiding, zomer en water. Hier zijn ook de playlists te vinden.

In augustus 2006 maakte Dylan een aflevering over radio, met:a. Turn Your Radio On - Grandpa Jonesb. Roadrunner - The Modern Loversc. Cool Disc Jockey - Boyd Bennett and His Rocketsd. Border Radio - The Blasterse. On Your Radio - Richard Lanhamf. Radio Commercials - Lord Melodyg. This is Radio Clash - The Clashh. Those DJ Shows - Patrice Hollowayi. Caravan - Van Morrisonj. Disc Jockey Blues - Luke Jones and His Orchestrak. My Hi-Fi to Cry By - Bonnie Owensl. Canned Music - Dan Hicks and His Hot Licksm. Radio Boogie - L.C. Smith and His Southern Playboysn. Radio Radio - Elvis CostelloMet dank aan Gert-Jan Blom.

de Rode Burcht
Hans Aarsman

Aarsmans kasteel

Van de negen ontwerpen voor een 'villa' in de nieuwe wijk of beter stad Leidse Rijn bij Utrecht zijn er nog maar drie in de race. Een daarvan is en ontwerp van Erik Kessels (bekend van KesselsKramer) en de schrijvende fotograaf Hans Aarsman.De jury is zeer te spreken over hun knalrode 'burcht' (compleet met slotgracht), een eigentijds veilig heenkomen.

Kasteel Leidse Rijn wil een internationaal 'safe house' zijn voor 'het vrije woord en het onafhankelijk denken' waar telkens mensen met allerlei achtergronden twee weken kunnen verblijven om een onderwerp uit te werken. Via een website doen ze voortdurend verslag. Maandag 16 oktober om 21.00 is Hans Aarsman te horen in de Avonden, niet over dit project maar over de crisis die de digitalisering in de fotowereld teweeg heeft gebracht en over zijn kijk op de fotografie.

Tags: 
Aarsmans collectie
Beluister fragment
Bernhard Christiansen (links) met Ingmar Heytze
W.F.Hermans

Literair spiritisme

Op zondag 22 oktober vindt in Utrecht de première plaats van het wonderbaarlijke theaterstuk 'Spiritistische seance' van en door Bernhard Christiansen. Die avond zal Christiansen met een aantal dode schrijvers in contact treden. Oa. Gerard Reve, W.F. Hermans en Annie M.G. Schmidt.Vanavond was ik in Utrecht om een kleine rol in te spreken ten huize van de dichter Ingmar Heytze die in dit project als technicus optreedt. Daar hoorde ik ook een paar voorbeelden van hoe Christiansen dode schrijvers en dichters tot leven gaat wekken. Dat gebeurt door een vernuftige montage van authentiek geluidsmateriaal, waar hij vervolgens zelf als levende vragensteller doorheen wandelt. Zeer overtuigend!Zó praat hij bijvoorbeeld met W.F.Hermans (lees dit stukje meegepikte tekst - maar horen is nog veel mooier).Ook Reve mengt zich in het gesprek.

Bernhard: Ja, onmiskenbaar, Willem Frederik Hermans. Heb ik u goed begrepen, volgens u is dus de hemel geen langwerpig rustig dorp maar een stad met afschuwelijke torengebouwen. Wat waren dan uw verwachtingen toen u doodging?Hermans: Ik had gedacht, het zal wel een misèreland zijn. Ik was dus eigenlijk een beetje angstig om ernaartoe te gaan, aan de andere kant had ik gehoord dat je daar zo ontzettend lekker vlees kon eten.B.: Vlees eten? Ik heb wel eens verhalen gehoord dat je als dode met jonge maagden ineens van alles mocht gaan doen (en dat er dan steeds weer nieuwe maagden worden aangeleverd) maar ik heb nog nooit gehoord dat je in de hemel zo bijzonder goed vlees kunt eten. Waar komt dat vlees dan vandaan?H.: Allemaal kitsch, allemaal namaak.Reve.: Beter allemaal kitsch dan helemaal geen kitsch.B.: Oh, de verhalen klopten dus niet, het is geen echt vlees wat u in de hemel kunt eten.H.: Ik ben heel blij dat u het zo uitdrukt want dat is eigenlijk precies wat ik bedoeld heb en ik kan eigenlijk niets toevoegen aan die zeer knappe karakterisering die u hier ten beste geeft.B. schudt licht bedremmeld het hoofd.H.: U moet hier niet zo twijfelachtig met uw hoofd schudden, ik meen wat ik zeg.B.: Ja, uhm, er zijn dus lelijke hoge gebouwen en er worden veel vleesvervangers gegeten in het hiernamaals. Zijn er nog andere opvallende dingen waarvan u ons zou kunnen vertellen?H: Grote uitgedoofde krater met zandige bodem waar een paar grote gaten in zijn en dan met zwarte modder in en die zwarte modder dat die op gegeven moment - poeff? komt een grote bel - poeff? en dat gaat zo door.B.: Is het misschien ook vrij warm?H.: Ja.B.: Zeg, meneer Hermans, is het misschien mogelijk dat Reve in de hemel en u in de hel terecht bent gekomen?H.: Nou, u gaat wat al te hard, loopt wat al te hard van stapel.Dus 22 oktober a.s. om 19.30 uur in het Louis Hartloper Complex, Tolsteegbrug 1 in Utrecht.Toegang: 5 euro (zie ook www.slau.nl)

Spiritistische seance met dode dichters
Beluister fragment
dominee E.D.Spelberg, ging graag met artiesten om, was oa. bevriend met Albert Schweitzer
Juliana met Marijke (later Christina) juli 1953

VPRO 80

Dit jaar bestaat de VPRO 80 jaar. Veel te vieren valt er niet. Toen oprichter dominee E.D.Spelberg in 1963 stierf bracht de VPRO tien goed beluisterde uren gesproken woord-radio en tweeëneenhalf uur goed bekeken televisie. In 2006 is het aantal zenduren toegenomen maar het bereik, door het toegenomen aantal zenders, zeker niet. Van de vrijheid van programmeren is nog minder over. Waar komt de VPRO vandaan?

Ik weet dat Juliana vaak op zondag met de prinsesjes naar de radiovilla van de vrijzinnige dominee fietste. Toch nog een heel eind vanuit Soestdijk, waarbij ik me knikkende en buigende passanten in het wit voorstel, want er is veel geboomte op deze route. Ze fietsten naar de zelfde villa waar ik later vele jaren zou werken. Beneden, in de studio, deden de prinsesjes dan mee aan het zondagshalfuur van mevrouw Laura Spelberg-Stokmans en de koningin dronk boven bij de dominee een kopje thee. De familie woonde toen nog boven de studio. Ik ontdekte dit toen me opviel dat overal in die villa lage bankjes stonden met geraniums erop. 'O dat zijn de kinderbankjes van het zondagshalfuur.'Spelberg had als student een drankprobleem, gevolg van zijn fobieën. Hij durfde moeilijk de straat op. Vandaar dat hij de radio met beide handen aangreep. Zo kon hij thuisblijven en toch zijn 'radiogemeente' bedienen. Ik heb hem niet meegemaakt, wel in de oude torenkamer (met uitzicht op een rode beuk) nog eens zijn ijzeren archiefkasten met luisteraarsbrieven doorgekeken. Levensproblemen, met op elke brief een paperclip met een doorslag van zijn antwoord. Goede, heldere antwoorden, vond ik. Spelberg en de zijnen stichtten een omroep door 'langs de deuren te gaan'. Dat kan nog steeds.

Pagina's