Tekst zonder plaatjes is het. En dat werkt. Je realiseert je opeens weer wat lezen is en hoe bijvoorbeeld je leestempo de opgenomen inhoud beïnvloedt.Poëzie. Of zoals T.S.Eliot formuleerde: 'Poetry is communicated before it is understood'. En daarbij ook nogeens uitzonderlijk geestig. Het duo werd ook geïnterviewd. Nou ja. Dat resulteerde in een hilarisch werkstuk dat THE ART OF SILENCE heet en gebaseerd is op een keus uit de gestelde vragen. Ze gebruiken hun gewone mix van geanimeerde zwart/wit typografie, jazzy muziek en humor en bekijken de markt voor internationale eigentijdse kunst met de blik van de kunstenaar. Duur 13 minuten, 52 seconden. http://www.yhchang.com/

Bij ons bestaan groepsportretten nauwelijks meer, zei ik behalve de schoolklas, het voetbalelftal en het kabinet. Heel het idee groep is verdacht geworden. Natuurlijk, ze worden nog gemaakt, omdat het er nu eenmaal bij hoort, bij de opening van een bedrijfsvestiging of na een survivalweekend. Maar o wee! Achter schijnbare eendracht kolken de ambities. Ralph Aarnout, Groninger, een tijdlang correspondent voor de Avonden in Wenen stuurt er eentje uit de Zwitserse 'Weltwoche' van afgelopen week. Een portret van de Schweizer Bundesrat. En vraagt zich af 'Zouden we in Nederland niet ook eens die kant op moeten?' Vragen. Waarom staan ze zo? Wie naast wie? Wie in het centrum, wie aan de rand? Wat gaf de fotograaf voor aanwijzingen. Wie glimlacht. Waarom? Meer groepsfoto's!

Dan Geesin (1970) vertelt verhalen met installaties, tekeningen of muziek, maar ook in film. Zijn nieuwe CD Fat Head, waarvan al nummers in de Avonden te horen waren is tijdens Toekenning 032 voor het eerst te beluisteren. Komisch-melancholische melodietjes op een trapharmonium, met klaagliederen, vol autobiografische elementen. Frank Starik 1958) ontwikkelde zich van fotograaf (La Photographie égoiste) tot dichter, zanger, omgevingskunstenaar en organisator. In de vroege jaren negentig exploiteerde hij het Starik Museum van kleine werken. Zijn bekendste project 'De eenzame uitvaart' noemt hij een langzaam kunstwerk, waarbij iedere dode een nieuw hoofdstuk schrijft in het grote boek van de vergetelheid. En ja, Starik zingt ook.Toekenning 032 is vandaag, 10 januari geopend met performances van Dan Geesin, Wouter van Riessen en Starik.Extra concerten zijn er donderdag 18 januari as. om 20:30 met oa. Dan Geesin (wereldpremière van 'Fat Head') en op 22 februari om 20:30 met Wouter van Riessen.

 Met Joop van Tijn, die bij hoge uitzondering een uitgeschreven In Memoriam voorleest, Henk Hofland, die met Hermans bevriend was en prachtig vertelt oa. over Hermans en zijn autorijgedragen Piet Grijs - Hugo Brandt Corstius - die bij WFH altijd 'Malle Hugo' heette, maar hier een gloedvol betoog neerzet over 'vaders en zonen' in de literatuur. Hermans als vader van schrijvend Nederland.

Hans Kik is momenteel bezig met een CD/DVD doos met het verzameld werk van Bert Klunder (1956). Met daarin vanzelfsprekend ook zijn solovoorstellingen. Maar helaas, de vijfde en laatste, die hij maar en keer of zes heeft gespeeld, ontbreekt. Nooit opgenomen, en het was zo mooi.Dit bleek de oplossing: afgelopen donderdag kwam Hans Dorrestijn naar de VPRO en 'deed' voor de microfoon 'Wie en wat er allemaal deugt; leuke dingen waar je overheen kijkt. Een vrolijke avond met Bert Klunder.' Als je het gehoord hebt weet je weer heel precies hoe een bord spaghetti kan staan voor al wat tegenvalt in het leven, wat bukken is en vooral wie Bert Klunder was.Dorrestijn deed Klunder niet na, hij 'souffleerde hem' zou je kunnen zeggen. Heel goed, heel geestig. Tegen de Boekenweek zal de Doos klaar zijn en is de voorstelling te horen op de radio. Tegelijk verschijnt dan ook het postume prozadebuut van Bert Klunder. Een roman met de vreemde titel 'Een lijk kan heus wel even wachten'.

 Demonen? Gedrochten? Buren? Wie het ook zijn, ze kijken je aan, met oogjes. Elke dag zat Lucebert hier en werkte 'als een arbeider'. De zee heeft hij zelfs nooit gezien. Hij tekende wat bij hem opkwam, wat hij noemde zijn 'persoonlijke mythologie'. Naar wat klaar was keek hij nooit meer om. Een klassieke romantische kunstenaar in zijn atelier, zo ziet Offermans hem Nu ja, romantisch, niet van de hoogdravende soort. Toen hem in 1992 een eigen museum werd aangeboden weigerde hij. Hij vond dat in een museum juist werk van meerdere kunstenaars bij elkaar moet hangen. En wat die vlek uit de titel betreft, vlekken verdienen alle aandacht en respect. De mannen van de Cobra en de Vijftigers waren volgens Rudy Kousbroek 'allemaal op hun manier in meerdere of mindere mate poseurs'. Lucebert was de enige 'die beheerst leek door een onaantastbare authenticiteit', hij was 'niet te doorzien'. Maandag 8 januari na 21.00 uur is Cyrille Offermans te horen in De Avonden.

Hoe maak je een geheim openbaar zonder dat uitkomt dat jij de onthuller bent. Lastig, zeker als er herkenbare personages in voorkomen, waaronder misschien de schrijver zelf. Hoe schrijf je zo'n geheim op, zonder dat het kwaad kan? En misschien het moeilijkste van al, als het eenmaal op de site, in de krant of in een boek staat, hoe hou je dan je ijdele mond? Hoe werkt het?Het geheim kan in woord en beeld vormgegeven worden op een briefkaart of in maximaal 300 woorden worden getypt, en vervolgens opgestuurd worden naar Briefgeheimen, op het gratis antwoordnummer 11903, 1000 VM in Amsterdam.Elke dag verschijnen er inzendingen op www.briefgeheimen.nl en NRC Next publiceert elke dag er een in de krant. Wekelijks overdenkt hoofdredacteur Wim Brands de inzendingen op de website van Briefgeheimen. www.briefgeheimen.nlEn najaar 2007 worden de mooiste verhalen een boek.

De Winternachtenlezing 2007 komt ook van Pankaj Mishra, die geldt als de opvolger van V.S. Naipaul: over de invloed van globalisering op literatuur en de opkomst van 'McLiterature'.Verder is er kunst en literatuur uit Marokko en de vertaling van de controversiële Arabische roman Omaret Yacoubian van de schrijvende tandarts Alaa Al Aswany gepresenteerd, over het leven van de bewoners van een flatgebouw in Caïro. De schrijver praat met Michiel van Kempen.Ook is er een avond over de Antillen en Suriname als multicultureel voorbeeld voor Nederland. Kunnen we iets leren van de (ex?)koloniën? En nog veel meer.Vooraf, tijdens een besloten Schrijversconferentie buigen oa. Allard Schröder, Nukila Amal, Alaa Al Aswany, Fouad Laroui, Abdelkader Benali, Tsead Bruinja, Renate Dorrestein, Michiel van Kempen, Rustum Kozain en Laila Lalami zich onder leiding van Bas Heijne over fictie, engagement en satire in literatuur. Winternachten belooft veel.

Maar ik val in slaap.En word wakker in het donker, van feestelijke muziek die van een verlichte rondvaartboot schalt. Charles Trenet, 'Je chante.'Helle zon gaat vloeiend over in nacht vol vuurwerk. Ik ontwaak in een hiernamaals.En nu, zoveel jaar later zoek ik de tekst op en ontdek de onverwachte sleutel. Le fou chantant, de zingende vagebond vindt niets te eten, verliest zijn geloof in het leven. En hangt zich op. Je chante!Je chante soir et matin,Je chante sur mon cheminJe chante, je vais de ferme en châteauJe chante pour du pain je chante pour de l'eauJe coucheSur l'herbe tendre des boisLes mouchesNe me piquent pasJe suis heureux, j'ai tout et j'ai rienJe chante sur mon cheminJe suis heureux et libre enfin.Je chanteMais la faim qui m'affaiblitTourmenteMon appétit.Je tombe soudain au creux d'un sentier,Je défaille en chantant et je meurs á moitié"Gendarmes,Qui passez sur le cheminGendarmes,Je tends la main.Pitié, j'ai faim, je voudrais manger,Je suis léger... léger..."Au poste,D'autres moustaches m'ont dit,Au poste,"Ah ! mon ami,C'est vous le chanteur vagabond ?On va vous enfermer... oui, votre compte est bon."Ficelle,Tu m'as sauvé de la vie,Ficelle,Sois donc bénieCar, grâce à toi j'ai rendu l'esprit,Je me suis pendu cette nuit... et depuis...Je chante !Je chante soir et matin,Je chanteSur les chemins,Je hante les fermes et les châteaux,Un fantôme qui chante, on trouve ca rigoloJe couche,Parmi les fleurs des talus,Les mouchesNe me piquent plusJe suis heureux, ca va, j'ai plus faim,Heureux, et libre enfin!

Het water had bijzondere eigenschappen. Het roze kersenbier dat Kriekenlambiek heet (waaraan de stripheld zijn naam dankt) kan alleen gebrouwen worden uit water van de Zenne, met toevoeging van krieken uit de Zenne-vallei. Er bestaan schilderijen van de benedenstad rond het St.Goriksplein (de Place St.Gery die op een eilandje lag) waarop Brussel een klein Venetië lijkt. Een moerasgebied. Er waren meerdere armen, een grote en een kleine Zenne. Er is een actiegroep "ZenneSenne", die ervoor ijvert de Zenne weer open te leggen. Maar voorlopig is hij nog zo vervuild dat hij een paar jaar geleden - tussen Brussel en Vilvoorde - in brand heeft gestaan, en de brandweer het Zennewater moest blussen. Geert van Istendael schreef: Al is de stroom dan stinkend afgedropen, lees deze regels niet als doodsbericht. De tijden wisselen. Ooit zal het tij verlopen, ooit komt de Zenne weer aan het zonnelicht.