Lucebert
vrijdag 05 januari 2007 - 21:50
Vanmiddag was ik in Sittard bij de essayist Cyrille Offermans, die een monument heeft opgericht voor zijn levenslange held, de dichter en beeldend kunstenaar Lucebert (1924-1994). 'Vlek als levenswerk, Lucebert op papier' (Historische Uitgeverij) gaat over de tekeningen, zijn beste beeldende werk, volgens Cyrille. Sinds 2002 bracht Offermans vele dagen door in het voormalige atelier van Lucebert in Bergen. Daar is weinig veranderd, er liggen duizenden tekeningen, opgeborgen in dozen en grotendeels door bijna niemand gezien. In 'Vlek als levenswerk' staan er tientallen, paginagroot, in kleur afgedrukt. Wat zie je?
Demonen? Gedrochten? Buren? Wie het ook zijn, ze kijken je aan, met oogjes. Elke dag zat Lucebert hier en werkte 'als een arbeider'. De zee heeft hij zelfs nooit gezien. Hij tekende wat bij hem opkwam, wat hij noemde zijn 'persoonlijke mythologie'. Naar wat klaar was keek hij nooit meer om. Een klassieke romantische kunstenaar in zijn atelier, zo ziet Offermans hem Nu ja, romantisch, niet van de hoogdravende soort. Toen hem in 1992 een eigen museum werd aangeboden weigerde hij. Hij vond dat in een museum juist werk van meerdere kunstenaars bij elkaar moet hangen. En wat die vlek uit de titel betreft, vlekken verdienen alle aandacht en respect. De mannen van de Cobra en de Vijftigers waren volgens Rudy Kousbroek 'allemaal op hun manier in meerdere of mindere mate poseurs'. Lucebert was de enige 'die beheerst leek door een onaantastbare authenticiteit', hij was 'niet te doorzien'. Maandag 8 januari na 21.00 uur is Cyrille Offermans te horen in De Avonden.
Vlek als levenswerk, Lucebert op papier
Beluister fragment
RSS