Het verhaal dat Sebald in 2001 kort voor z'n dood vertelde bij de opening van het Stuttgarter Literaturhaus staat erin, maar ook handschriften en curiosa, ja zelfs een herdruk van een schoolkrant uit 1962 van de Oberstdorfer Oberrealschule die Winfried Sebald (onder het pseudoniem 'Wise') vrijwel in z'n eentje volschreef.(over oa. Camus en de Algerijnse oorlog).  
Gisteren werd de opening voltrokken met als moderator radioman Jean-Pierre Rondas, de literaire steunpilaar van de zender Klara - een van eersten en ook een van de laatsten in ons taalgebied die Sebald heeft geinterviewd.
Ik sprak af bij hem langs te gaan, zodat de Avonden-luisteraars dat interview en zijn toelichting kunnen verwachten.  

 Tijdens een geanimeerde sessie ontpopten ook Stefan Hertmans en de germaniste Irene Heidelberger zich als Sebald-fans.
Later meer over Sebald en België. Hij kwam vaak in Antwerpen.
Het Brusselse justitiepaleis is bij hem een van die gebouwen die - door hun uitzinnige omvang - 'hun eigen ruine in zich dragen'. 

Nu lees ik dat hij in die jaren heel goed begreep dat hij niet alleen verslaafd was aan tabak maar ook aan publiciteit.

Een jaar later zaten we in de zon op een bankje. Hij stak een lang betoog af over het naderende huwelijk van Beatrix en Claus. Hij was daar - anders dan de linkse mensen in Amsterdam - erg voor: ''Beatrix keizerin van Europa''. Dat was het met hem, hij dacht net een streep verder. En zo zag ik een jaar later hoe hij voor de Westerkerk - waar het Huwelijk moest gaan plaatsvinden - optrad met een oranje opgetuigde bakfiets waarop stond geschilderd ''Oranje Comité de Parel van de Jordaan''. Tja, wat kon daar nu strafbaar aan zijn? Niettemin verdwenen de kar en Robert Jasper naar het bureau.

In het boek staat uitvoerig te lezen hoe hij tijdens de huwelijksvoltrekking onderdook, bang voor het geweld dat hij - de tovenaarsleerling - mogelijk mede had opgeroepen.   

 De provincie Utrecht nodigt ons van harte uit voor een 'bijzondere happening' waarbij een kunstwerk op de rotonde Lopik wordt onthuld. De rotonde maakt deel uit van het zg. 'RotondeLab' van de provincie Utrecht. Ondernemers in de buurt kregen een stem bij de inrichting van 'hun' rotonde. Op vrijdag 6 februari as. vanaf 18.00 houden de ontwerpers, schrijver/fotograaf Hans Aarsman en Erik Kessels (van KesselsKramer) ter plaatse 'een enerverende inleiding' over de ontstaansgeschiedenis van het rotondekunstwerk. Om 19.00 volgt de onthulling. Hoe gaan ze zich hier uit redden? Plaats: Metaalbewerking bv, Bedrijfsweg 3, 3411 NV Lopik.

 Thema's uit zijn werk komen aan bod: kindertijd, oorlog, het thuisloze, de spanning tussen herinnering en vergeten, met een uitweiding over de Duitse dichter Hölderlin. De tekst wordt toegelicht met niet eerder getoond materiaal uit Sebalds archieven. De Stuttgart-lezing is in Passa Porta verkrijgbaar in een geïllustreerde uitgave.'Hier worden niet zomaar bronnen opengelegd, Sebalds hele manier van denken en zien ontvouwt zich.' schreef de Süddeutsche Zeitung.Donderdag 5 februari as. is er in Passa Porta om 20 uuur een Sebald avond met oa. Florian Höllerer van het Literaturhaus Stuttgart, Stefan Hertmans en Jean-Pierre Rondas van Klara, oa over de sporen van België in Sebalds werk. De stem van Sebald is te horen in een radio-interview met Rondas uit 2001. De avond verloopt in het Duits. Ik zal er DV zijn. Info en reserveren - info@beschrijf.be - www.beschrijf.be

A.Dansaertstraat 46 - 1000 Brussel, BelgiëNiet ver van de Beurs.

 Eerst de braafheid. Wie verzint zoiets? Wie houdt het vrouwen voor, met vermanende vinger? Vroeger mannen, de kerk. Je ziet hier heel wat voortreffelijke vrouwen uit de bijbel en de klassieke oudheid op prenten en schilderijen.Daarnaast kroop het bloed altijd waar het niet gaan kon. Schoonheid was gevaarlijk, het enige wapen: Cleopatra, Judith, Salomé. . Maar sinds de emancipatie bepalen vrouwen zelf hoe ze optreden.

 En wat? Wat werd het verschil? De zangeres Madonna haalde het meesterstukje uit van tweeën één te maken. Zo ontstond de moderne supervrouw. Een onbestaanbaarheid. Een schitterende onoplosbaarheid.Daar fietst ze, perfect aangekleed en opgemaakt, op hakken, met een kinderbakfiets vol grutIk knijp in m'n arm en realiseer me dat de partnerkeuze - wat mannen zich ook in hun hoofd halen - vanouds berust bij de vrouw. De man staat er beteuterd bij.

Mijn vader hield me voor: 'Er zijn meisjes om mee te trouwen en meisjes om mee uit te gaan.' Mijn moeder was de ideale vrouw van de jaren '30, mooi, maar ook weer niet niet te. Een toegewijde echtgenote, die voor de kinderen zorgen prettig vond. Vervuld van huiselijkheid. Wijs was ze ook. Ik heb haar nooit horen schaterlachen of zien dansen. Gehoorzaam was ze, en zachtmoedig.Wat ik meekreeg is dat je moet oppassen met mooie vrouwen. Schoonheid brengt list en bedrog. Daar waren de voorbeelden uit bijbel en oudheid van Eva, Judith, Salomé, Cleopatra en Delilah niet voor nodig. Bepaalde tantes, ik noem geen namen, waren genoeg.

Dagenlang op 1300 meter hoogte opnamen maken van een vibrafonist die zich met de elementen meet.De akoestiek van een boomloze berg, bij nacht en dag, bij regen en onweer. En dan wat je als luisteraar overkomt tijdens de 80 - gemonteerde - minuten die de opname duurt. Er zijn er die hem na beluistering op 40 minuten schatten. En, bij elke keer luisteren klinkt de opname anders. Hoe lang duurt nu toch de regenbui? Het blijkt twintig minuten te zijn, ik had hem echt veel korter geschat. Een opname die steeds verandert kan steeds opnieuw beluisterd worden. Je merkt dat je zintuigen, het horen, zien, voelen, ruiken, hand in hand gaan, dat je dus werkelijk met heel je lichaam luistert.Dinsdagavond vertelt Floris in De Avonden wat hem in Noorwegen overkwam.

mijn haren kwamen verrukt van de grondovereind lijk duizend zachte komma’sen directement trok ik niet alleen mijn klerenmaar mijn lijf zelf met alle fluwelen weerhakendie ik aan me hadhad ik mijn allesuitgetrokkenen buitenachter die deuren in mijn hand daar stond de wereldvol paniek op mij te wachtenmaar ik meneerik op mijn zonverlichte bodemmet de schuine lucht in postvakken boven meik stond wezenloos op mijn eentje te bloeientussen ijzeren kasten lijk een openeen vochtige bloedrode brief Vrede zij met hem, de Belg, de Palestijn.

Door mijn griep miste ik de film, waarvoor Dan Geesin, Esthers echtgenoot, geluid en muziek heeft gedaan. Hij vroeg me afgelopen zomer even het geluid van een discjockey voor hem te doen en dat zit nu in de film naar het schijnt. Rifka Lodeizen ligt in bad, ergens in Zeeuws-Vlaanderen, met de radio op de lokale zender en daar ben ik de stem. Vandaag gooide Dan de CD met de filmscore in de bus: indrukwekkende nieuwe muziek en liedjes, waarover later meer.