Ramsey Nasr

mijn haren kwamen verrukt van de grondovereind lijk duizend zachte komma’sen directement trok ik niet alleen mijn klerenmaar mijn lijf zelf met alle fluwelen weerhakendie ik aan me hadhad ik mijn allesuitgetrokkenen buitenachter die deuren in mijn hand daar stond de wereldvol paniek op mij te wachtenmaar ik meneerik op mijn zonverlichte bodemmet de schuine lucht in postvakken boven meik stond wezenloos op mijn eentje te bloeientussen ijzeren kasten lijk een openeen vochtige bloedrode brief Vrede zij met hem, de Belg, de Palestijn.