Als jongen las ik nooit gedichten voor een dode/ De dood was iets waar anderen wat in zagen/ Maar niks voor mij, ik hield niet erg van klagen/ De eerste dode was mijn opa van mijn vaderskant

 Daarna kwam toch ‘Kinderlijk’ van Vondel/ Dat mijn leraar Nederlands ontroerend vond/ Ik vond het raar: dat lachen met een lodderoog/ Ik leerde het uit mijn hoofd en droeg het voor

 Zo goed dat ik er zelf ook even om ging huilen,/ Maar dat was toen niemand het in de gaten had/ Ik ken het nog: ‘Moeder zeit hij waarom schreit gij?’/ Want boven was hij engeltje, die lieve schat.

 Nu heb ik dit gedicht alleen voor u geschreven/ Man, glazenwasser, schoonmaker en metselaar/ In Den Haag, ik ben gisteren bij u langs gegaan/ En bij uw huis heb ik nog een tijdje stil gestaan

 Leven is een raadsel, wie dat bedacht is gek/ Het is een ding een woord een stem een flat/ Waar stilte in de zomer tussen vogels zoemt/ En dinsdagavond de vuilnis buiten wordt gezet

 Er zijn er die vinden dat een uitvaart niet in eenzaamheid moet plaatsvinden, zoals de dichters die meedoen aan 'Eenzame Uitvaart'. Zelden wordt ook een testamentje gevonden met de regel 'geen dichter aan mijn graf'. Wie rekent daar als een­zaam stervende op. Mijn antwoord zou zijn 'je doet maar'. En soms is de poëzie ermee gediend. Zoals met de mooie serie die Kees 't  Hart liet afdrukken in de nieuwe Revisor. Waaru­it:

Uw naam stond bij de brievenbus

Om uw bestaan aan mij te openbaren

Meer was er niet van u gebleven

Toen u een maand te laat gevonden werd

De buren gaven ook niet thuis

Het uitzicht was door regen weggespoeld

Op het grasveld hokten drie kinderen

Samen onder een veel te kleine paraplu

Weer keek ik naar uw naam

Inscriptie van een dagelijks bestaan

Zelfs geen foto was van u gebleven

De kinderen waren weggegaan

Ik stel me stemmen voor uw stem

Uw vader en uw moeder een stad

Een straat een gezicht een ochtendlicht

Heel even bent u daar in dit gedicht

Perzische man uit Bandar Anzali

Havenstad aan de Kaspische Zee

Ik moet me houden aan de feiten

En dan slaan de deuren dicht en dicht

V.S.Naipaul beschrijft in 'A house for Mr. Biswas' hoe vader en zoon zich naar het stadion van Port of Prince begeven om een cricketmatch te zien. Niet dat ze de regels van het spel kennen, het gaat er om dat ze samen een cricketmatch bezoeken.
Wat is cricket?
Uitdrukkingen als 'that's not cricket' en vormen als 'the slow hand clap', het verlangzaamde applaus, dragen werelden aan betekenis.

In de nieuwe Extaze (nummer 1) schrijft de diplomaat Karel de Vey Mestdagh over 'the gentlemen's game' als 'die wonderlijke combinatie van merendeels onbegrepen sportiviteit en niet te doorgronden rechtvaardigheid (bewaakt door scheidsrechters in witte amanuensisjassen, met kroonkurken in hun zak). Maar nee, dat moest niet nodig zijn. Het ware cricket is immers de regels ver voorbij. Cricket is bigger than rules...'.
Later hopelijk meer.
Ian Buruma heeft over cricket geschreven (in Voltaires coconuts). Arjen Duinker en Kees 't Hart zijn liefhebbers. Nu zij?
 

Varieté is bittere ernst. Vraag maar aan Kees 't Hart (schrijver van ‘Engelvisje en andere verhalen’).

En dan dit: vandaag gezien in Antwerpen, in de Van Hobokenstraat. Dat is tegenover de Paradijsstraat, die nog in Sebalds 'Austerlitz' voorkomt..
 

(...)Great to give it a try Yes trying is greatLike being silent in the shadow Ja dat is waar met groen en geelLike being silent in a dream Ja dat is waar met blauw en zwartLike being silent in desire Je maakt ons nieuwsgierig naar rood en witKade met meeuwenNieuwsgierigheid staat je vrij Kade met vis Verlangen staat je vrijKade met praatjes(...)

Dit bij de opening van 'Contour', een manifestatie waarbij 111 hedendaagse Nederlandse kunstenaars temidden van het oude spul in 3 Delftse musea van zich laten zien en horen. Tot 13 mei nog in Prinsenhof, Museum Nusantara en Museum Lambert van Meerten. Het gedicht staat nu ook op Internet. Zo begint het (de stemmen wisselen elke regel):

Dit is een geheim

Stemmen zijn geel en lichtgepoederd

Kun je een geheim bewaren

Stemmen zijn geel en lichtgepoederd

TequilaJa dit is een geheim

Hey kijk naar me kijk naar me

Voorbij gaat de tijd

Als het kostuum van een danseuse

Een vogel vliegt uit

Kijk naar me kijk naar me...

Inmiddels verscheen ook een bundel met tweestemmig werk van Arjen Duinker: 'Kwartet voor twee stemmen' bij uitgeverij PK (Delft 2007, oplage 60 ex.). Direct in vier verschillende talen geschreven: Starfish, Zeester, Etoile de mer en Estrella de mar.

 Er is - goddank - niet één weg naar Rome. Toch bestaan er heel grofweg motieven die je in veel romans op de een of andere manier terugvindt. Twee namen noemt 't Hart, twee boeken: Robert Graves 'The White Goddess' en de Rus Vladimir Propp 'De morfologie van het toversprookje'.Er bestaat niet één zalig makende methode. Ook geen handleiding voor 'Hoe schrijf ik een bestseller?' Wat wel?In samenspraak met Hella Haasse, Tom Lanoye, K.Schippers Thomas Rosenboom, Margriet de Moor en Adri van der Heijden analyseerde 't Hart zes romans. Waar kwam het idee vandaan? Hoe ging het verder? Wat waren de overwegingen bij het schrijven. Wie wil weten wat een goeie cursus schrijven zou kunnen zijn vindt hier antwoorden. Later meer.