Nu ja dichter, hij was 'n meester in losse eindjes. Losse eindjes die bij Smeets eerder bestemmingen zijn dan plekken waar de tekenaar strandde. Daar wil hij heen, met 'plotse wendingen, absurde beelden en afbrekingen'. Anders dan cliffhangers, die toch altijd wel een kant op wijzen brengt Smeets je steeds weer op een nieuw 'huh'.

 Jarenlang tekende hij voor de bijlagen van NRC-Handelsblad. Zijn werk wordt nu heruitgegeven, begin komend jaar. Evert Geradts rakelt al een tijdje op facebook werk van Smeets op. En meldt dat oa. Piet Schreuders en broer Luuk Smeets voor uitgever Scratch bezig zijn met 'zeer veel materiaal'.

 Mark (of Marc) Smeets woonde lang in Venlo. Zijn getekende Venlo werd een mengsel van de in de 19de eeuw gesloopte Middeleeuwse stad en de moderne tijd. Geteisterd of er oorlog was.

Ik herinner me Mark ook van een merkwaardige bijeenkomst omstreeks 1972 in de Rietveld Academie, die ik voor radio opnam. Daar zat de nieuwe generatie tekenaars: Swarte, Clerkx, Van den Boogaard, Geradts, ook een zwijgende Smeets gebogen over de vraag hoe nu verder met de strip? Moesten ze voor kranten of de bestaande jeugdbladen de klassieke vervolgverhalen gaan maken?

 Toen het lang stil bleef opperde ik: 'Als ik het zo hoor  moeten jullie maar kunstenaar worden. Er zit er niet veel anders op.' Zuchtend ging men uiteen.   

Dit log was nog uit de lucht toen de schilder en striptekenaar Aart Clerkx in april en mei jl. zijn langverwachte expositie hield in de Amsterdamse Galerie Lambiek, onder het motto was 'Hoe oud is Dora?'Een mirakel hoe de erudiete Clerkx laveert tussen strip en beeldende kunst. Zijn schilderijen zijn veel tegelijk. Hij citeert, parafraseert, pasticheert en commentarieert, met gebruikmaking van heel de strip- en kunsthistorie. Bij hem heeft alles met alles te maken. In zijn nieuwe strip 'Dit en dat' (uitg. Oog & Blik) blijkt dat ook weer. Stripfiguren beginnen latijn te spreken en een neushoorn buigt zich over de pijp van Magritte. Postmodernist? Surrealist? Clerkx, voor al uw ismen. Laatste dialoog, in de zaal bij een onbegrijpelijke toneelvoorstelling: 'Toch ben ik bang dat men het niet zal begrijpen...'.'Ja zeg - begrijpen is de kunst niet, dus ze moeten maar zien!'