Bliss

 In de Japanse film After life de scene waarin de hand van de regisseur Kore-eda roze snippers uitst­rooit voor een spotlight zodat de oude dame in de twilight zone kersenbloesems ziet dwar­relen, die haar naar het hiernamaals brengen. Voor je ogen lost ze op in lucht, weg is ze.

 Aan haar dacht ik vanmiddag in het uitvaartmuseum op de Amsterdamse Ooster­begr­aafplaats, waar ik bij de expositie Afterlife (in één woord, een groot verschil) Sarah van Sonsbeecks 'Moment of bliss' zag. Ook hier een spotlight - met daglichtfilter - die bijwijlen aan en uitvloeit alsof er een opklaring pas­seert. Het effect bracht me terug naar de jeugd­kerk: zon door glas-in-lood, een lichtvlek op de kerkvloer, waarbij de stem van de voorganger tot minimal music werd. En dan het verzonken staren, die gezegende toestand waarin con­centratie en wezen­loosheid ineen vloeien.

Sarah heeft dit niet bedacht voor een aula, maar voor dit museum. Of weer heel ergens anders. Moments of bliss kunnen je overal ten deel vallen.