In de Japanse film After life de scene waarin de hand van de regisseur Kore-eda roze snippers uitstrooit voor een spotlight zodat de oude dame in de twilight zone kersenbloesems ziet dwarrelen, die haar naar het hiernamaals brengen. Voor je ogen lost ze op in lucht, weg is ze.
Aan haar dacht ik vanmiddag in het uitvaartmuseum op de Amsterdamse Oosterbegraafplaats, waar ik bij de expositie Afterlife (in één woord, een groot verschil) Sarah van Sonsbeecks 'Moment of bliss' zag. Ook hier een spotlight - met daglichtfilter - die bijwijlen aan en uitvloeit alsof er een opklaring passeert. Het effect bracht me terug naar de jeugdkerk: zon door glas-in-lood, een lichtvlek op de kerkvloer, waarbij de stem van de voorganger tot minimal music werd. En dan het verzonken staren, die gezegende toestand waarin concentratie en wezenloosheid ineen vloeien.
Sarah heeft dit niet bedacht voor een aula, maar voor dit museum. Of weer heel ergens anders. Moments of bliss kunnen je overal ten deel vallen.