In 'Archeologie van de kick' schrijft Lieven de Cauter ook over de door Leonardo da Vinci ontworpen vliegmachines, waarover veel gespeculeerd is, oa. door Freud. Vliegen is altijd meer dan vliegen, de Duitsers spreken over seks als 'vogelen', in het Italiaans heb je 'l'ucello' voor het mannelijk lid. Denk aan de ucello magico, die mooie opwindbare speeldoos in Fellini's Casanova.
De Cauter ziet in Da Vinci's vliegavontuur de oerscène van onze 'imaginaire omgang met de machine'. Dat zijn machines niet echt konden vliegen was niet te wijten aan zijn technisch onvermogen: het waren 'vogelmachines'.
Zou het niet kunnen zijn, zegt hij, dat Leonardo zijn vliegtuigen met opzet zo ontwierp en construeerde dat ze niet kónden vliegen. Immers, stel je voor dat ze dat wel hadden gekund? Dan hadden ze iets gekund wat hun meester zelf niet kon. Heel bedreigend! Daarom zat er voor Da Vinci niet anders op dan steeds nieuwe modellen te bedenken, die steeds weer niet werkten. En zo, zegt De Cauter, gaat het toch eigenlijk met alle machines die mensen ontwerpen.