Ravage heet de grootse manifestatie in het M-Museum in Leuven. De stad die in 1914 door de Duitsers in de as werd gelegd, maar zich nu, honderd jaar later aanprijst als 'mekka van gezelligheid'.
Eerder hingen op de zwaarst getroffen plekken in de stadskern reuzenfoto's van de puinhopen. Nu bloeit rampkunst in Leuven.
Vanavond sprak ik de in Antwerpen wonende schilderes Marilou van Lierop in Rotterdam, bij Frank Taal. En daar hing haar ravagewerk bij uitstek 'July Days' - morgen voor het laatst te zien - waarin de Japanse tsunami vorm krijgt. Een doek van 180 bij 140 dat heel best in Leuven had gepast. Je ziet de stapeling van wrakstukken, de 'mannen in witte overalls' die er overheen klauteren en temidden daarvan een reuzenspiegel die kennelijk heel gebleven is (!).
En wat een merkwaardige, onbestaanbare wrakstukken zijn hier aangespoeld! Ravage gaat bij Van Lierop gepaard met zinsbegoocheling. Wat de toeschouwer duidelijk maakt dat een tsunami bestaat bij de gratie van dat we er naar kijken. Het zien van ravage vanuit een veilige leunstoel blijft een anomalie.