Moments of poetry

 'Derek Walcott wist dat ik de vriendschap tussen hem Heaney wilde 'vangen' in een niet clichématige scène. Ik had hem tevoren gevraagd iets met Seamus te doen voor de camera, gaan wandelen, zwemmen... hij was daar nooit rechtstreeks op ingegaan, maar zeker ook niet tegenin. "'We'll see."

Al snel werd me duidelijk dat hij niet pompeus wilde overko­men. Geen gepronk of wat er ook maar ietsje op kon gaan lijken. Toch had mijn wens hem niet onberoerd gelaten. Het borrelde en ik liet het zo.

Op een och­tend belde hij me op, we waren aan het filmen op een oude cacaoplantage. "I have good news for you ! Seamus is going to be there this afternoon!" 'This afternoon' was de katholieke kerk in Roseau, een groene vallei, een dorpje temidden van bananenplantages. Derek als co-regisseur.. met zijn vriend Seamus in zijn kielzog, zorgvuldig neergezet in de Roseau kerkbanken, waar Derek, zichtbaar geëmotioneerd, zijn gedicht voorlas over de grote muurschildering achter hem. En de vallei. Napraten met de vallei op de achtergrond... "this is a rich valley ...this is a cursed valley..".

Walcott was verguld, sprak er nog dagen over. Op 23 januari was hij jarig, zijn 82e. We gingen mee op de boot naar de Pitons. Daar pas mocht de camera aan. Tijdens de feestelijke lunch bedacht de co‑regisseur weer iets. Na een kort moment van overleg met mij stond hij op en vroeg alle aanwezige dichters en schrijvers twee dichtregels voor te dragen. "Do it for me! I want you to be reflective, don't look in the camera­... film close...".

Heaney kwam aan de beurt: "Think when man's glory most begins and ends... I'd say my glory was, I had such friends."