Kim Habers
vrijdag 19 september 2014 - 11:37
Wat als een landkaart tot leven komt. Zich verheft uit het vlak en wegen, spoorlijnen, bruggen en viaducten zich in elkaar verstrengelen tot een onontwarbaar, onbegaanbaar landschap.
Zo werken de grote tekeningen en knipsels van Kim Habers, die ik zag op Amsterdam Drawing. Want ze knipt haar kaarten ook gedeeltelijk uit, zodat ze zich letterlijk verheffen. Daar is de derde dimensie die je in oude kaarten zo vaak ziet als de Eiffeltoren en de Arc de Triomfe in de straten van Parijs getekend rechtop staan.
Ik zag mezelf - zacht zoemend - op een betegeld trottoir bezig met kleurkrijtjes verkeersknooppunten tekenend voor mijn Dinky Toys. Zoals - sorry - eens de miniatuurspoorbaan van mijn Oom Bob zijn huis overal doorkruiste, door muren heen, zelfs buitenom over het dak.
Maar Kim Habers ontstijgt die wereld. Op Internet vind ik foto's van haar installaties waarin de netten hele gebouwen overwoekeren. Ook letters en woorden groeien eruit. Daarin lijkt ze op Paul Noble. Aan de stadschappen van Jantien Jongsma doet ze ook denken.
Maar Kim bouwt niet zozeer steden als wel 'systemen' die op steden lijken. In hun groei overwoekeren ze almaar diepere lagen. Het eind is nooit in zicht. Op Amsterdam Drawing is maar een flard te zien.
RSS