Het spel met het evenwicht

 Evenwichtskunstenaars kunnen acrobaat zijn zoals Isabelle Wenzel die haar lichaam zozeer meester is dat je steeds denkt 'Dit kan niet'. En dat terwijl ze zich even later ontvouwt als een keurig geklede jongedame of een stapel huishoudelijke a­ttributen. Maar ook schilders, goedbeschouwd alle schilders, zoeken even­wicht, spelen ermee. Dat noem je 'swingen'. Er hangt een citaat van Piet Mondriaan aan de muur dat zijn leven als een zoektocht naar evenwicht weer­geeft.

 Maar het balanceren van alledag kent ieder­een. Zoals Samson Kabalu met zijn meesterlijke video van een op zijn stoel wippende man laat zien. Een stoel waarop hij zit, maar waarop hij achteruit wipt op twee poten. Als een kind. Waarom? Omdat de zwaartekracht altijd trekt. En omdat je altijd op zoek blijft naar het punt waarop je bijna valt. Totdat je moeder of onderwijzer geïrriteerd roept 'Blijf nou eens rustig zitten. Een stoel heeft niet voor niets vier poten.   

 De zwaartekracht willen trotseren, daar komt het altijd weer op neer. Onder en boven? We nemen er geen genoegen mee.