Dagenlang naar BBC-news en Newsnight gekeken om niets te missen van de Brexit-voorstelling. Het komt nooit meer goed. Omdat het altijd al verkeerd was. In zijn Voltaires Coconuts legt Ian Buruma uit waarom. Waarom Olympische gezagsdragers als Anton Geesink, altijd een blazer dragen met strependas. Dat kwam door de stichter van de Olympische Spelen baron de Coubertin, die zeer anglofiel was.
En nu zien we de blazerdragende corpsstudent Boris Johnson (Eton) als minister binnenkomen. De kroegjool in het Lagerhuis.
Ian Buruma woonde in Engeland en speelde later cricket bij HCC, hij weet ervan.
Mijn kennis van Engeland begon ook uit Den Haag, bij tante Fre die Biggles vertaalde en mij een elpee van Flanders & Swann cadeau gaf, het comedy duo waarvan frontman Michael Flanders in een rolstoel zat.
Nu draai ik weer hun zeer actuele 'Song of patriotic prejudice' – geproduceerd door George Martin - over het verschil tussen Schotten, Ieren, Welshmen, Engelsen en... foreigners. Heel Europa wordt immers bewoond door die beklagenswaardige soort. Het ergste wat je kunt zijn is 'foreign'. En die zou je zeggenschap over je maten en gewichten geven? Flanders & Swann zingen:
'The English, the English, the English are best I wouldn't give tuppence for all of the rest.
And all the world over, each nation's the same/ They've simply no notion of playing the game/ It's not that they're wicked or naturally bad/ It's knowing they're foreign that's driving them mad!
The English, the English, the English are best/ So up with the English and down with the rest.