Derek Walcott en het trieste

 Wordt het wat met de Caribische cultuur? Anton de Kom was erbij en verhaalde van de clash die V.S.Naipaul - zelf van Trinidad ‑ en Walcott erover had­den. Naipaul werd Engelsman en schreef scherp over zijn land van herkomst, Walcott deed het omgekeerde. Hij bleef en probeert in poëzie van zijn eiland St.Luc­ia een warm menselijk paradijs te maken. Hij kreeg er de Nobelprijs voor, Naipaul niet. 

 Als je de film met de - van Walcott zelf afkomstige - titel 'Poetry is an Island' ziet begrijp je Walcotts grimmigheid. Het lukt niet, hij blijft een eenling daar, ondanks zijn roem en moedige pogingen tot theater schri­jven en maken. Zijn romantische opvatting van poëzie van en voor de mensen redt het niet. En dat weet hij. We zien zijn vriend en mede Nobel‑winnaar Seamus Heaney, die overkwam voor zijn 83ste verjaardag zwijgen. Ze zagen mekaar jaarlijks. Zouden ze het hier onder mekaar wel eens over gehad hebben? Heaney stierf vorig jaar. Walcott blijft achter als een wat bittere lokale heilige.