Natte woorden

De maan is onder en ik denk me naar je toe
de derde dag al dat ik in je geuren denk
je had gehoopt dat ik mijn hoofd verloor en hoe

de maan is onder, wat een vreemde zin, die heb
je vast van Sappho - ja, en nu ik echt begin:
ze dronk, mijn god, nog meer dan ik, ze spon me in

met heupen en verhalen, oogwit, lipstick, blik.
En toen die natte woorden. Week en hard werd ik.
Zo vonden we de schuilkerk van haar bed.

Wat weet ik van de weelde? Dat zij hevig is.
O jij. Je zweept de hoogste hemel op. O jij!
We passen met z'n tweeën nooit in dit gedicht.