'When we say we 'love' or are 'in love', what is it we love in someone?

 Her face, his hands, her smile, his voice? The smell of his hair, those little sleepy eyes of hers, his gait, her enthusiasm, his music collection, intelligence, independence, her witticisms, carefulness, the touch of her skin? His broken fingernails? The way she looks when she looks away, the little, funny mark on his right shoulder? Just how he says 'hu­llo' on the phone?

 Some 'objet petit a' that escapes definition, outsores language, a thing we cannot grasp or touch - or, on the contrary, something you can point out, point at exactly, a 'punctum'?

 His, her, your 'blinding originality' as Roland Barthes puts it? Or nothing, not even something special in this other person? Couldnt the original thing be what we share, what makes us unique, together?'

 ps. het citaat is uit Roland Barthes, Fragments d'un discours amoureux (1977), vertaald als 'Uit de taal van een verliefde', hoofdstukje ‘Atopos’

 Ze is - heel logisch - ook uit de catalogus verdwenen.

Eenmaal eerder zag ik een soortgelijke eenwording: de 'Matr­asman' die Robin Waart in 2007 tentoonstelde in de Riet­veld Academie. Ook dat beeld bleef onopgemerkt. De slapende man was zozeer één geworden met het matras waarop hij lag, dat hij geheel uit matras-materie bestond.

 Zoals de vrouw van de Italiaanse Maddalena Ambrosio (1970) uit grond bestaat waarop gras wil groeien.

 En nu nodigt Robin Waart me uit voor de presentatie van een nieuwe uitgave van zijn boek ‘Part one’ en ik ontdek zijn website, vol grafisch vernuft. Vaak gebaseerd op ‘de magie der herhaling’.
En daar vind ik ondertitelkunst, maar dan anders. Robin Waart koos voor zijn werk ‘Thinking in pictures’ de filmregel ‘What do you think’. En vond hem eindeloos herhaald.
Het toeval nu.

Vanavond zit ik nog steeds met de speech in m’n hoofd die Arnon Grunberg hield tijdens het ‘vrij denken’ festival, afgelopen zondag. Waarvan de kern was: wij zeggen niet wat wij denken, daarop berust onze beschaving.Toch, de ‘waar denk je aan?’-vraag van Robin Waart zegt waar Arnon het niet over had: wij zijn geobsedeerd door de onkenbare gedachten van de ander. Wij zullen alles doen om er ook maar iets van te achterhalen. Brengen onze dagen door met vermoedens en gissingen. Proberen iets af te lezen aan gezichten.
En we zullen het niet weten. Wat ook beter is, voor iedereen    
 
Robin Waart presenteert z’n boek – met nog veel meer -  op 9 juni om 18.00 bij de Johan Deumens galerie, Herengracht 48 in Amsterdam