Natuurlijk moesten er ook echte arbeiders meedoen. Jaap en Lia Zander uit de Grote Wittenburgerstraat met hun vele schildpadden waren wel lid van de CPN, maar student. Nog zie ik de zon in hun huis vallen op een schildpad die een streep schildpadpis achter zich aan trok over de planken vloer. Een jaar later werden Jaap en Lia wereldbekend door het ontsteken van rookbommetjes in de Raadhuisstraat bij het huwelijk van Beatrix en Claus.

 Arbeiders zochten we. Kees vond er een, even verderop, een gepensioneerde die bij Werkspoor op Oostenburg had gewerkt. Zelden was ik in een merkwaardiger huis.

 Omdat deze arbeider zijn leven lang klinknagels in stalen platen had geslagen had hij ook het interieur van zijn bovenwoning geheel met staalplaat bekleed. Zodat je daar in een soort schip zat, met een beklinknageld plafond.

 Aarzelend vond hij het goed dat hij werd ingeschreven voor de Arbeidersraad van Groot Wittenburg. Er werden vele documenten afgestempeld want Jacob hield van stempels.

 Het eerste project van de Arbeidersraad zou zijn de aanleg van een zebrapad over de Wittenburgergracht.

 Ik mailde dat ik in 1967 merkwaardigerwijs al met Zebra's te maken had. Ik deed toen mee aan de actie 'een zebrapad voor Wittenburg'. Over de drukke Wittenburgergracht moest een oversteekplaats komen. Een initiatief van de bizarre beeldhouwer Jacob Jutte en Kees Hoekert. De gemeente Amsterdam zag de noodzaak ervan niet. Elke nacht schilderden wij een Zebra op het asfalt van de verkeersader, de volgende dag spoot de gemeente hem weer weg. Op 8 april kwam Sarah een weblog tegen met een nieuw fenomeen: de fietsdrempel. Hoe hard zou je moeten je fietsen - vroeg ze zich af - om zo'n drempel te verdienen?

 Maar nu.Deze fietsdrempel blijkt aangelegd op exact dezelfde plek als waar wij veertig jaar geleden de Zebra schilderden. Wittenburg, ja. Tegenover de kerk. Als we het toeval eens niet hadden! Wel een plek waar hard gefietst wordt. Zou hij echt bedoeld zijn om voetgangers te beschermen tegen fietsers?