Voorin deze bundel van Co Woudsma staat 'De auteur ontving voor het schrijven van deze bundel een werkbeurs van het Fonds voor de Letteren, die door hem geweigerd is.'

Er staat niet bij waarom Woudsma voor 'Hoogste zomer' (2015) geen beurs wilde.

Misschien om de gedichten ongri­jpbaar te maken.

 Zoals dit, 'Het raken'. Halverwege veel: 

 De zomer is voorbij,

muggenbloed siert al mijn wanden.

Buiten volg ik het gestolde spuug,

een speurtocht naar de supermarkt en weer naar huis.

Gehoest, ik hoest terug,

zo blijft mijn adem onbesmet.

Maar onder vrienden zal ik moedig zijn,

doop ik mijn brood in algemene kaasfondue.

 Het kleedje dat gelukkig lag,

misschien bij mensen thuis,

op het linoleum of een parket,

of op tafel in een kroeg met koekoeksklok,

herinnerde zich zijn oosterse vaderland,

zijn wezenlijke zweven,

en trok de polders in,

vloog laag - een handgeknoopte

hovercraft - over de koude grond,

niet langs palmen - langs lantarenpalen,

niet door bazaars - door winkelcentra,

steeds op een kleine afstand van het leven.

Nu drijft het huiverend in een plas.

 De trieste afloop van het vliegend tapijt uit de jaren dat Ali Baba, Kalief Haroen Al-Rashid en zijn trouwe vizier Djafaar nog heersten in Duizend en een nacht. Ja, er zijn andere kaliefen gekomen. Maar het kromzwaard bestaat nog.

 Dat zijn ook de auteurs die de komende jaren de permanente expositie van het Letterkundig Museum zullen vormen.Het genootschap beschouwt Johan Andreas dèr Mouw (alias Adwaita, 1863-1919) als een van de grootste Nederlandse dichters aller tijden. Door 'ludieke acties' wil het bereiken dat hij alsnog in de canon wordt opgenomen.

 Mede-oprichters van het genootschap zijn oa. Hans van den Bergh en Marcel Fresco (bezorgers van het Volledig dichtwerk), Gerrit Komrij (samensteller van de bloemlezing 'K ben Brahman, maar we zitten zonder meid) en Jan Kuijper. Scholten en Woudsma maakten alvast een Dèr Mouwspecial in het winternummer van het tijdschrift De Tweede Ronde.