Binnenhuisjes van de eigenaardigste soort zijn uit het samen­wonen van de schilders Andrea Freckmann (Dortmund, 1970) en Theun Govers (1976) ontstaan. Vloer‑ en wandbedekking - van Govers ‑ zijn er even buitenissig als wat de personages uithalen. Er is in de galerie ook letterlijk een afgetrapte kamer ingericht, met een schemerlamp en schilderijtjes aan de wand. Op het lage tafeltje met drie schuine pootjes ligt - o wonder - zelfs een authentieke viewmaster, geladen met tableaux vivants, door de schilders opgevoerd in een ernstige verkleedpartij met kleren uit de collectie van het Haags Gemeentemuseum. Een voorstelling in de voorstelling!

 Het zijn de Duitsers die sinds Matthias Weischer het interieur als onderwerp openden. Die sinds Daniel Richter de weg vrijmaakten voor dierfantasieën

 Andrea Freckmann schildert voorstellingen vol details die haar verhalen naar alle kanten uitbreiden. Kamerplanten woekeren. Hertenkoppen kunnen ornamenten aan de wand zijn terwijl beneden ze een verbaasd hert passeert. Vaak is er visite, maar dat kan ook zijn van overleden voorouders. Er wordt gegeten van overdreven Delfts blauw en Freckmanns vrouwen - nogal eens opgewonden - gaan sexy gekleed, met veel nadruk op kouspatronen.

 Je krijgt nogal eens de indruk dat ze scenes uit haar leven schildert. Die Theun Govers in zijn interieurstudies een dubbele bodem meegeeft. 

 Fremdhaus is een verzonnen woord, afgeleid van Fremdkörper. Een ideale omschrijving van de voorstelling die je in de Haagse Herdersstraat te zien krijgt bij de galerie van Maurits van de Laar.

 Vrouw is been. Geen man te zien. Waar draait het om in deze vrouwenlevens? De vrouwen zijn in gesprek, ze poseren, ze hangen, doen huishoudelijke plichten of maken muziek. 

 De geschiedenis van het vrouwenbeen dringt zich op. Het been - niet langer louter de enkel - was sinds de jaren '20, na de Eerste Wereldoorlog en de Bubikopf al een blikvanger, maar bij Freckmann draagt het ook nog eens alle denkbare kleuren en motieven en concurreert het met de tapijten en behang als die in de interieurs van Vallotton of Vuillard. Het steelt de show.

 De motiefjes sprongen als het ware over van vloer of wand naar de vrouwenbenen in huis. Benen die zich bij Andrea Freckmann ook nog driftig roeren, voortdurend in beweging zijn. Been is vrouw. Momenteel is werk van Andrea Freckmann te zien in Den Haag, bij Galerie Van Kranendonk waar muziek en beeld elkaar ontmoeten.