Het heet 'Humor, 101 jaar lachen om kunst' en is te zien in het Frans Hals en de Haarlemse Hallen. Een grapje maken van kunst, omdat die kunst daar om vraagt, daar begon het mee. Die 101 jaren komen van het jubileum van Dada (1916).
Humor blijkt eindig. De pisbak van Duchamp blijft niet altijd leuk. Was het eens omdat kunst in Duchamps tijd zo ernstig genomen werd en aan strikte academische normen moest voldoen.
Dada luchtte op. Maar is wel erg voorbij. De pisbak heeft zichzelf overleefd. Toch wordt hij, tot vervelens toe, steeds weer vertoond. Humor is eindig.
De Dadaïsten en surrealisten werden gevolgd door volgende generaties die hier ook hangen.
Ik lachte in 1963 toen Wim Schippers op televisie zijn flesje limonade in zee gooide en organiseerde meteen ook zelf een 'volstrekt oninteressante' tentoonstelling. Het flesje is hier weer te zien. Maar wordt verbaasd aangezien door echtparen, meer niet.
Elke generatie zijn eigen pispot? Grapjes slijten. Waar bij komt dat zo'n enorme stapel grapjes niet werkt. Ze slaan mekaar dood. Wat nu vooral opvalt is het vele werk dat er in zit. En niemand lacht. Humor is zelden leuk als er humor op staat.
Wat grappig is werkt op z'n best als je niks grappigs verwacht.