Humor blijkt eindig. De pisbak van Duchamp blijft niet altijd leuk. Was het eens omdat kunst in Duchamps tijd zo ernstig genomen werd en aan strikte academische normen moest voldoen.

 Dada luchtte op. Maar is wel erg voorbij. De pisbak heeft zichzelf overleefd. Toch wordt hij, tot vervelens toe, steeds weer vertoond. Humor is eindig.

 De Dadaïsten en surrealisten werden gevolgd door volgende generaties die hier ook hangen.

 Ik lachte in 1963 toen Wim Schippers op televisie zijn flesje limonade in zee gooide en organiseerde meteen ook zelf een 'volstrekt oninteressante' tentoonstelling. Het flesje is hier weer te zien. Maar wordt verbaasd aangezien door echtparen, meer niet.

 Elke generatie zijn eigen pispot? Grapjes slijten. Waar bij komt dat zo'n enorme stapel grapjes niet werkt. Ze slaan mekaar dood. Wat nu vooral opvalt is het vele werk dat er in zit. En niemand lacht. Humor is zelden leuk als er humor op staat.

 Wat grappig is werkt op z'n best als je niks grappigs verwacht.

 Dit staat te lezen in het zaaltje in het Jan van der Togt Museum in Amstelveen waar - als onderdeel van de grote schilderijententoonstelling van Kamagurka - de reeks Velux-Art te zien is.
Tomas Hillebrand wist te vertellen dat Kama in z'n atelier werkelijk Velux ramen heeft, zodat het niet verwonderlijk is dat daar iets mee gebeurde.

 Een heel verrassende tentoonstelling. Kamagurka heeft zich in luttele jaren ontpopt tot schilder.
Heel de Belgische schilderkunst zoals ik die maar noem, van Spilliaert tot Magritte en Raveel echoot in z'n werk.
En daarnaast zie je hoe hij begon, met zijn behandeling van de kubisten en Mondriaan.
Maar nu is het hem dan gelukt om wat je van hem kent, zijn zwartwitte comics met tekst en plaatje, over te brengen naar 'het schilderij'.
 

 Franquin liet z'n karakters uitvinden. In Robbedoes eerst het toestel om op een te krappe plek te parkeren en de bril ruitenwisser, later komt jongste bediende Guust Flater met oa. de Flaterfoon en antwoordt zijn baas met de Kauwguust, die hem sneller laat eten (vrij naar Chaplins Modern Times). Hij liet de boef Zwendel een Coca-Cola reclame projecteren op de maan - helaas in spiegelbeeld. En bedacht zelfs een harnas voor een muis. Hier te zien. Tot 1 april. En, met Guust heeft Franquin - tegenover de hippies van Robert Crumb en Gilbert Shelton met z'n Freak Brothers - een Frans-Belgische pendant geschapen van de eeuwig werkschuwe langharige. Vol ideeën , een plaag van creativiteit die z'n medemens tot wanhoop drijft, behalve juffrouw Jannie, die hem diep bewondert.

 PS 1. Lees het grote Franquinstuk in de vpro-gids van deze (43) week. PS 2. Dolen blijf ik, van Wiertz naar Magritte, van Fabre naar Spilliaert, van Hergé naar Kamagurka. Van Delvaux naar Masereel. Het Belgische in de kunst.