Euroxit

 Randy Newman vroeg me, terwijl we een halve rijsttafel aten, waarom Europa toch geen geheel wilde worden. Zijn toenmalige vrouw Roswitha uit Düsseldorf was er niet bij. Ik zei: 'Het moet het taalverschil zijn. Als iemand zich in jouw taal onhandig of kinderlijk uitdrukt denk je stiekem toch dat hij gek is. Op een dag loopt dat fout.'

 De dag voor de mogelijke Engelse stap uit Europa en het mogelijk domino-effect lees ik weer in 'De vlucht uit de tijd' van Dada-stichter Hugo Ball', geschreven in het neutra­le Zwitserland, oase in oorlog­voerend Europa. In 1917 schrijft hij: 'De Europese geest vecht zijn doodsstrijd om zijn bestaan.'

 Wat doet Dada?

 Hugo Ball: 'De galerie organiseert een theemiddag. Ik 'leid' een ambtenaar in vuile laarzen en met een wielrenbroek aan rond in de zalen (terwijl er thee wordt gedronken). Hij op zijn beurt onderzoekt de vertrekken, hij vermoedt achter de schilderijen allerlei valluiken en andere geheime zaken.'

 En dan: 'De galerie heeft drie gezichten. Overdag is ze een soort educatieve instelling voor gepensioneerden en hogere dames. 's Avonds is de Kandinsky-zaal bij kaarsverlichting een club van onalledaagse filosofieën. Maar tijdens de soirees worden hier feesten gevierd van een glans en vervoering die Zurich nog nooit heeft gezien.’

Vanavond wint België. Morgen vieren we het afscheid van Engeland.