Betonbloemen

 Zoals Baarle-Nassau en Baarle-Hertog maar ook rond het verboden stadje Pripyat bij Tsjernobyl. Oekraïne, in 1986, toen nog Russisch. En beschrijft de kernramp en 'De keerzijde van de fantasie dat op een dag de natuur zal terugkeren en het vijandige beton zal bedekken met bloemen.'

 Was het maar waar. We kunnen de aarde ziek maken, en ook deze droom verzieken. De zweefmolen van de kermis van Pripyat roest weg temidden van opschietende vegetatie. Een Sovjet-modelstad was het, gebouwd in 1970, voor bewoners van gemiddeld 26 jaar. Zondagse optochten van kinderwagens.

 Niet alle planten overleefden de straling, al wonen er nu talloze vogels in de betonnen 'sarcofaag' waarmee de reactor werd overkoepeld.

 De natuur maakt antistoffen, bij beetjes. Maar mutaties zijn er nog steeds veel bij plant en dier.

 Meteen dacht ik aan het nieuwste werk van Haagse vriend Carel van Eeden (geen familie) die van jongsaf het Haagse Sperrgebiet van de Atlantikwall tekende. Hij woonde ernaast. En de laatste jaren, wat blijkt? Op het beton hebben zich intussen vele bloemrijke plantensoorten gevestigd. Die Carel nu tekent.