De straat van Annemieke Gerrist

 Het lijken eenvoudige omkeringen. Zoals het grapje van het jongetje in For Esmé – With love & squalor van Salinger, dat hij blijft herhalen tegen wie maar luisteren wil: 'What did one wall say to the other wall? Meet you at the corner!’ 

 Of de regel uit Living without you’ van Randy Newman waarin de melkauto de zon ophijst:

'The milk truc hauls the sun up, the paper hits the door…'

En dan de kindgrap waar ik zelf zo van schrok: 'Je verliest wat. Je voetstap.'

Maar het is de bestaansvraag. Straat, ik.

In haar nieuwe, tweede bundel 'Het volume van een logé' stelt Annemieke Gerrist hem zo:

 

 'Met je voeten de straat optillen

De straat uitlopen

 

Het begin is hetzelfde als de hoek

Zonder te lopen is er geen straat

 

Op straat zijn geen kleuren

Ik loop niet langer

 

Ik begin waar ik was op de hoek