Het lijken eenvoudige omkeringen. Zoals het grapje van het jongetje in For Esmé – With love & squalor van Salinger, dat hij blijft herhalen tegen wie maar luisteren wil: 'What did one wall say to the other wall? Meet you at the corner!’
Of de regel uit Living without you’ van Randy Newman waarin de melkauto de zon ophijst:
'The milk truc hauls the sun up, the paper hits the door…'
En dan de kindgrap waar ik zelf zo van schrok: 'Je verliest wat. Je voetstap.'
Maar het is de bestaansvraag. Straat, ik.
In haar nieuwe, tweede bundel 'Het volume van een logé' stelt Annemieke Gerrist hem zo:
'Met je voeten de straat optillen
De straat uitlopen
Het begin is hetzelfde als de hoek
Zonder te lopen is er geen straat
Op straat zijn geen kleuren
Ik loop niet langer
Ik begin waar ik was op de hoek