Zand (1)

 Het verdwijnen en ontstaan van land gaat overal het zelfde, in India, Korea, Dubai en op de Maasvlakte. Stuifzand aan zee.
Zandzuigers spuiten op. Even lijken oneindigheid en vergankelijkheid nabij - soms heb je alleen nog houvast aan het licht, de lucht of een betonskelet.
Zand en water, de grondstoffen van Nederland - komen aangewaaid, aangespoeld, worden opgespoten. Zand kan niet zonder water. De wereld verwoestijnt. Of spoelt onder.
De zandzak, de zandloper, de waterdruppel.
 Erik Wesselo kijkt toe. Zand is als water. Het ziet er steeds anders uit. Zuigen en spuiten. Daar lig ik, zand op het lijf, tussen de tenen, in ogen, in de navel, in het eten.

Morgen na 22.00 meer in de Avonden.