'The artist who swallowed the world' heet de tentoonstelling in het Haagse GEM. Ik herinner me dat de vrouw van Nescio, als de schrijver humeurig was, tegen de kinderen zei 'vader heeft de wereld ingeslikt'.
Het is Wurm (1954), de grappenmaker, ernst.
Kunst duurt bij hem kort, het aantrekken van een trui is beeldhouwkunst.
Als kind heeft hij vast zijn hoofd door een armsgat gestoken. Zijn sculptuur '59 Positions' (1992), 59 manieren om een trui aan te trekken moet daarvan de vrucht zijn. Is hij een surrealist? Wurm vindt het surrealisme 'te extravagant, te kunstmatig en te dramatisch'. Wat hij maakt ziet hij eerder als 'absurd', het scheppen van sprookjes, een strips-land. Zijn verwantschap met bijvoorbeeld Robert Crumb is duidelijk.
Zie hoe bij hem een uitvergroot broodje een vliegende schotel kan worden, te betreden door een trapje in de kaas. Hoe in de boter op zijn boterham een huisje wordt gebouwd: 'De kunstenaar is als marmelade.'
Wurm: ‘Ik wil een perfecte onzekerheid scheppen.’