Gezien in het Haagse GEM. Toch nog. De titel van z'n tentoonstelling ('The artist who swallowed the world') en de bijbehorende man in aarbolvorm schrokken me lang af. Een al te grappige Oostenrijker?
Dat bleek een vergissing. Wie een enorm 'regenboogbreiwerk' - computergestuurde breimachines kunnen alles - aan een wand hangt, in rood, roze en grijs, en uit het rode segment zomaar een mouw laat steken... en in het grijze een piekfijn kraagje maakt, die is.. ja wat? Geestig.
Ik schoot in de lach bij de korte film waarin een echtpaar geen parkeerplaats kan vinden.
Al zoekend hebben ze discussie over onze waarneming van de werkelijkheid. Niets is wat het lijkt, menen ze. De vrouw vertolkt het extreem postmoderne standpunt: de werkelijkheid construeer je zelf.
En zie, geholpen door een dienstdoende die een oprit neerzet rijdt hun auto tegen de zijgevel van een gebouw op.
Daar is plaats genoeg. Als vliegen stappen ze uit, wandelen verticaal de zijgevel af en betreden - nog steeds doorkeuvelend - weer het horizontale plaveisel.