De zomer komt met plagen. Deze laat het er gelukkig niet bij zitten. Eerst een financiële crisis, nu de afbraak van Engelse steden door het tuig uit de stegen.
In Nederland gebeurt niets. Nu ja niets. Ik erger me blind aan de onzitbare terrasstoelen die opeens overal opduiken. Van het merk Sediamo uit Veghel (laten we gaan zitten, of nee..).
Vele jaren heb ik opgezien tegen de verplichting tot levensvreugde die dat seizoen met zich bracht, het 'vakantie vieren' (de uitdrukking is van rond 1985). Vakanties horen te verregenen, zodat in de vakantiehuisjes kan klinken 'we moeten ervan genieten, we hebben ervoor betaald'.
Niemand die Dutch comfort beter aanvoelde dan Willem Frederik Hermans. Voorjaar 1975 verscheen zijn roman Onder professoren, met een nawoord van Prof.Dr. B.J.O. Zomerplaag, hoogleraar in de vergelijkende literatuurwetenschap aan de Rijksuniversiteit te Groningen. De naam zegt het.
Onder professoren herlezen dus, waarin scheikundige professor Roef Dingelam de Nobelprijs wint en zijn vrouw Gré - die bang is in de keuken, een laboratorium dat elk moment kan ontploffen - als feestdiner een reerug wil bereiden. Wat mislukt. Van de restjes draait ze tenslotte ballen gehakt. Geen nood, dat is Roefs lievelingskostje.