Isabelle Wenzel (3)

Vorig jaar ontmoette ik haar in het Virtueel Museum Zuidas bij Building Images. Haar voorstelling van de werknemers in de torenkantoren.
Wat doet zo’n werkplek met een employé. Wenzels fantasie ging uit naar de secretaresse, en dan haar benen. Bij haar leek het of heel de Zuidas daarom draaide. Ze deed onderzoek, oa. op het kantoor van Akzo-Nobel. En de clichés inspireerden haar. Haar modellen moesten protesterende lichamen uitbeelden, die uit de Zuidas-structuren braken.
Het kantoor werd bij Wenzel een koninkrijk van de fantasie. 
Ze is opgeleid tot acrobate, wat zich uitte in wrang-komische, poses.

Color Cocktail gaat over dromen over vliegen en lichamen als krachtmachines. Wenzel werkt in het grensgebied tussen exhibitionisme en voyeurisme. De manieren waarop het vrouwenlichaam ingezet wordt, niet het minst door vrouwen zelf.
Meestal is de fotograaf een man, het model een vrouw. Maar wie is daarbij actief, wie passief? En hoe? Kijkt Wenzel als vrouw anders naar een vrouw? Of speelt ze het klassieke spel mee?
Gewetensvragen.

Op 1 juli meer in de Avonden.