Anneke Brassinga (1)
maandag 13 juni 2011 - 21:31
Donderdag gaan we op pad, voor de zomerradio, naar boven Arnhem, waar haar jeugd ligt. Ze is - om met Willem Brakman te spreken - niet 'het slachtoffer van een gelukkige jeugd' en in het huis wonen nu andere mensen.Dat stelt gerust, het komt overeen met wat ik achter me heb. Intussen lees ik haar. Nu de bundel Timiditeiten, van 2003. Waaruit Lunatiek:
Krukkige schootlamp, vensterziek de lichtbron
in tussenbeense glooi waar zij van glorie stonk,
hinderpaal zichzelf bewakend langs het wandelpad
omringd door duisternissen. Tot een der smachters
vat haar vlam, verslindt met lange tand de franje
en inkeert, schoenlappergelijk, naar rupsgestalt.
Hij kwijlt niet minder nog erop; zo komt de maan
fluwelig tasten, ontrijst dit nachtelijk wachten
en weggevaagd hervindt zich in de grijze as de hand.
Links:
RSS