Lila Azam Zanganeh (2)

Ik sprak haar tevoren nog even. Ik omschreef Nabokov als een 'constructeur' van geluk. Daar was ze het mee eens. Of het 'werkte' wisten we niet. Over zijn vlinders (waar ik niets van begrijp) en ook over treinen.
Gelukte beschrijvingen van gelukservaringen zijn schaars en meestal doortrokken van nostalgie. Wel is Nabokov de beste treinenschrijver die ik ken. Treinen rijden door tijd en ruimte, maken je los van de wereld en voeren je langs de dood.
Zoals ook blijkt uit de passage waarin de jonge Vladimir met zijn vinger het woord G E L U K op het beslagen raam van een wagon schrijft. En kijkt hoe de letters langs het glas omlaag sijpelen.
De trein rijdt naar Berlijn, waar zijn vader begraven zal worden