Freuds Droomland (2)

Het boek over 'The Coney Island Amateur Psychonalytic Society', te krijgen in het Haarlemse Dolhuys bevat een wonderlijke geschiedenis.

Dromen wij nog? De psychoanalyse en het surrealisme lijken verdwenen. Niemand hoor je meer over wat hij droomde.
Hoe anders het was leer je hier.
Het Freudiaanse onbewuste was in het vooroorlogse Amerika een hit, een bron voor thrillers en misdaad. Nog een dubbele persoonlijkheid. Waar bleven ze? Ik herinner me 'Eve black and Eve white'. Je wist het van jezelf niet.
En waar bleef de macht van de psychiater die wist wat je 'eigenlijk' wilde en bedoelde.
Freuds ontdekking werd in de VS onmiddellijk vertaald in amusement, misdaad en seks.
Het Amerika waar Freud zelf op die dag in 1908 dat hij Coney Island bezocht van de ene verbazing in de andere viel. Nog op z'n sterfbed sprak ie over Coney Island. Niets was er heilig. Hij betrad in Dreamland de attractie Creation door de opening tussen de benen van een naakte reuzin, ging de Hellepoort binnen en verbleef twintig minuten in de onderwereld, waar bezoeksters door duivels werden beetgepakt en gillend in de hel gegooid. Satan stond erbij te lachen.

'Een nachtmerriewereld en ze vinden het fantastisch,' noteerde de professor in z'n dagboek. De gruwelijke 'Chicago fire', waarbij vrouwen uit brandende ramen sprongen vond ie zelfs leuk.
'Een vreemd, onverantwoordelijk plezier.'
Hij wist er geen raad mee. Maar vroeg zich tenslotte toch af:
'I have often wondered if the shape of the Coney Island parks resembles my model of the mind?'

Morgen na 22.00 in de Avonden meer