De pieren zijn weg!

 'Bedolven onder het zand. Wist jij dat al?'
De 47 'Delflandse hoofden' tussen Scheveningen en Hoek van Holland zijn onzichtbaar geworden.
Zoals Wim schrijft: 'Ik weet dat de basaltkeien voor altijd in onze hoofden en voeten liggen opgeslagen, maar ze hadden ons wel even kunnen waarschuwen, zodat we op gepaste wijze afscheid hadden kunnen nemen (maar een rondje rond een pier zwemmen, zie ik me niet meer doen).'
En hij zegt dat het misschien beter is zo. Want er zijn er heel wat verzopen door de 'trek' rond de pieren. Waaronder ikzelf op n haartje na. Later schreef ik:

 'Mijn benen waren stijf en zwaar geworden. Bij iedere golf kreeg ik meer water binnen. Tenslotte kon ik alleen nog met moeite mijn gezicht boven houden. Ik keek recht in de zon. Mijn armen en benen hadden de strijd gestaakt, maar mijn hersens wilden terug.
Ik kreeg een arm half omhoog.'
(...)
 'Rillend, ijskoud, lag ik op gloeiend zand. Mijn hoofd nog vol razend zeegeluid braakte ik hulpeloos gulpen zeewater. Mijn arm was blauw. Er stonden mensen over me heen gebogen. Ik zag open monden en bolle ogen, ver weg boven grote knieën.
Later werd verteld wie me op het droge had gebracht.
Een gymnastiekleraar had mijn arm gezien, me eruit gehaald en kunstmatige ademhaling toegepast.'