Het nieuwe nummer van het tijdschrift Parmentier gaat helemaal over het werk van Arjen Duinker. Boeiend, maar dit gedicht van Duinker zelf (uit 'Buurtkinderen') benadert het nergens: Duidelijke taal.
Aan het verstrijken van de tijd is niets geheims.
Aan bij elkaar geschoven containers is geen geheim.
Aan mensen die staan te praten is ook geen geheim.
De tijd ligt onder het bed,
De tijd hangt achter de zolderkast,
De vlieg kruipt in een neusgat.
En de ogen kijken naar de hakken.
Mensen staan op tegels.
Mensen verdelen hun gewicht.
Vlinders horen duidelijke taal.
En de brandende ogen kijken naar de hakken.
De tijd vindt geen geheim,
De tijd zoekt geen geheim,
De vleermuis struikelt niet over een geheim.
En de verbrande ogen kijken naar de hakken.