de tuintjes

Achtertuintjes

 't Is achtertuintjesweer.. Geuren en geluiden van barbecue en tuinspuit.. Hier en daar bestek. Men eet buiten, in mijn jeugd een betoverende gebeurtenis. De huiskamertafel met z'n balpoten stond in het gras. Binnen was buiten geworden. Zelfs m'n vader had een goed humeur.

 Nu heb ik alleen een balkon, maar dat is genoeg. Ik zie uit en denk - altijd weer - aan het balkon van de familie van Doorn in Arnhem. En het verhaal dat Johnny van Doorn schreef over zijn pianospelende vader. Het slot van zijn debuut 'Mijn kleine hersentjes'.

 'Op een zwoele zomeravond, even na zonsondergang, gaf mijn vader een briljant recital met onder andere een wals van Chopin en 'Melodia' van Rubinstein. De piano stond in de achterkamer. De balkondeuren waren open.'
(...)
'Toen de laatste noot verstierf, was er een moment stilte. De natuur hield zijn adem in. Maar dan richtten de mensen in de tuintjes zich op, en brachten mijn vader een staande ovatie. Een enkeling riep zelfs 'bis! bis!'
Met een welverdiend glas bier in de hand boog mijn vader op het balkon, verlegen.'