Ik weet nu al wat ik zondag ga doen als Nederland van Spanje verloren heeft: schoonmaken. Mijn natuurlijke reactie op tegenslag. Iets doen, dat is het beste.
Schoonmaken eindigt met de dweil.
De dweil deel ik met de dichter Frank Koenegracht. Zoals Koenegracht zegt: 'De dweil is het einde van de schoonmaakketen'.
De geur van dweilen is overal en altijd de zelfde: de geur die je krijgt als je alle geuren met elkaar mengt.
Vroeger werden dweilen op den duur achromatisch grijs, de kleur die ontstaat als je alle kleuren met elkaar mengt. Tegenwoordig zijn ze geel. Of grijs met een bredere groene baan.
En dan tenslotte, als alles schoon is, moet ook de dweil nog schoon. En in je frustratie kom je terecht op het uitkoken van een dweil. Einde.
Met dank aan Jos de Jong.