Donderdag bezoek ik de scheidend directeur van het kunstencentrum W139 in Amsterdam. Zelf schilder, kreeg hij vorig jaar de Cobra Kunstprijs. Toen verscheen ook het - om z'n vormgeving bekroonde - boek 'Vernacular painting - muurschilderingen 1997-2009'. Met daarin de volgende tekst van Gijs Frieling zelf (vertaald uit het Engels):
'Eerst schilderde ik op muren omdat je dan op een werkelijk grote schaal kon werken. Ik kon schilderen wat ik maar wilde, zoals afbeeldingen van Jezus Christus, want tenslotte zouden ze altijd weer overgeschilderd worden
De laatste tijd wilde ik dat mijn muurschilderingen iets te maken zouden hebben met de architectuur van de ruimte waarin ik ze maakte, dus volgde ik plinten, deurposten en raamlijsten. Het is het ornamentele schilderen van planten, dieren, knopen en lussen dat aan de ene kant de architectuur bevestigt en aan de andere kant de atmosfeer van een ruimte totaal verandert. (...) Ik zie schilderen in essentie als een kunst van gebaren. De hand van de schilder volgt de trage gebaren van planten, wolken en bergen. Al schilderend voel je dat de wereld slechts bestaat uit gebaren met uiteenlopende snelheden.'
Dinsdagavond na 21.00 is Gijs Frieling te horen in de Avonden.