Zonsopgang. Zo heet de video van achttien minuten die het museum De Pont in Tilburg heeft gekocht van de Antwerpse kunstenaar David Claerbout. In maart zag ik er al zijn films en sprak met hem. Hij heeft een groot beeldarchief. Kan een jaar bezig zijn met één foto.
'Als je ze zoekt vind je niet,' zei hij. 'Ik wacht tot ze tot mij komen.'
Zijn tentoonstelling heette niet voor niets 'The shape of time'. Hij wil tijd 'sculpturaal' maken, breed en panoramisch, groter dan wijzelf. De blik bevrijden van snelle, eenduidige montage, de tijdsdwingelandij van televisie en film.
Deze nieuwe film ken ik niet.
Uit welk fotomateriaal zou hij zijn voortgekomen?
Op de site is een slide-show te zien die een indruk geeft.
Claerbout neemt ons me naar het ochtendkrieken.
Het raadseluur.
Een vrouw in een keuken. Een vrouw op een gang. Een vrouw op de fiets.
Ochtendschemer is anders dan avondschemer. Doordat je ogen uit het duister vandaan komen zijn ze gespitst op het eerste licht.
En zien ze eens te beter de schemerkleuren.
Maar wat er gebeurt?
De Pont maakt reclame met een nieuwe Bill Viola. Maar wanneer Claerbouts 'Sunrise' te zien zal zijn is niet bekend.