Vanmiddag zag ik 'Into the woods', een doek met de in kruissteekjes uitvergrote eerste pagina van een Engels Roodkapje-boek uit 1880. Het is ruim 3 bij 2 meter, en te zien in de Amsterdamse Wetering Galerie te zien vanaf as. zaterdag. Niet eerder maakte Hinke Schreuders zoiets groots.
Roodkapje is haar oer-thema. De Roodkapje-nachtmerries uit haar vroege jeugd werken tot vandaag door, vertelde ze.
Je ziet een donker bos, met onder de overhangende takken in de verte een huisje, en een meisjesfiguur. Daarbij in tekst de eerste alinea van het sprookje waarin de hoofdrolspeelster
op pad gaat 'into the woods'.
Het doek loopt uit op de vloer, waar een handtasje staat. Het tasje is, als je beter kijkt, gevuld met zwarte fallussen van vilt.
In het bos kan alles kan gebeuren...
In het werk van Hinke wordt het brave, huiselijke medium borduurwerk toegepast op doorgaans als 'sexy' beschouwde taferelen.
Wat er dan met een toeschouwer als ik gebeurt geeft te denken. Een naakt zelfportret van Hinke wordt in kruissteekjes een vriendelijke huisgenote. De kruissteekjes kleden haar als het ware weer aan. Een geborduurd vrouwengezicht met een kwak zaad erover wordt bijna gezellig.
Wat overkomt me?
Is het juist die 'dubbelheid' van netjes en sexy die werkt? Die opwindt? Zoals zwarte nylons op begrafenissen? Later meer.
Maandag na 21.00 is Hinke Schreuders te horen in de Avonden.