'Beckett in de vijver van zijn broer'

Emo Verkerk (3)

Na ik denk 17 jaar zag ik Emo Verkerk vanmiddag terug in het Haagse GEM. We zouden een radioverslag maken van zijn tentoonstelling 'de 100 mooiste tekeningen'. Onze eerste ontmoeting was in 1992, op instructie van wederzijdse vriend Gerard Reve.Nu, aan de vijver van het Gemeentemuseum, met zicht op de stenen kikker, herinnerden we ons.

Ik had Gerard toen een tijdlang vaak aan te telefoon vanuit Frankrijk, waar hij aan z'n geheime Landgoed bouwde. Joop was er niet, en vooral 's avonds verveelde hij zich, dus spraken we langdurig over van alles, van het celluloid op fietsensturen tot de deuren in z'n bouw.
Op een dag vertelde ik hem het verhaal van mijn vader, die voor de oorlog in dienst was geweest, over de legercapes. Officieren droegen die capes, en in geval van nood - regenweer tijdens een oefening - konden twee officieren uit hun twee capes met een tentstok een tentje maken en daarin overnachten. Gerards fantasie was gewekt, en richtte zich nu op legertentjes. Ik vertelde dat er op het Waterlooplein tentjes uit de dump te koop stonden.
Na wat rondkijken kon ik berichten dat zo'n dumptentje maar 35 gulden kostte.
'Koop er dan meteen maar twee.'
'Waarom twee?'
'Omdat ze zo goedkoop zijn natuurlijk.'
Ik kocht de tentjes en kreeg instructie ze te bezorgen bij Emo Verkerk in Amsterdam-Oost, die ze zou meenemen naar Frankrijk. Zo ontmoette ik Emo.

De tentjes hebben een zomer lang op het gras bij het Geheime Landgoed gestaan.