De Stilte van het Hondenlosloopgebied te Hemmeland, Monnickendam werd door Sarah van Sonsbeeck gemeten tussen 18 juni en 4 augustus 2009 om 8:00, 14:00 en 22:30. Haar nieuwe Stiltekaart is een compilatie van al deze gegevens. Er blijkt een onbekend maanlandschap van de stilte met pieken en kraters aanwezig, dat even ongrijpbaar is als de stilte zelf.Een blaffende hond veroorzaakt een bergspits terwijl de zeldzame afwezigheid van vogels en krekels een krater kan slaan.De decibelschaal is logaritmisch, dat wil zeggen: +10 DB betekent: 10 keer zo hard.82 dB blaffende hond negeert roepend baasje75 dB het 'hondenstrand'
Sarah schrijft: 'Echt stil is het eigenlijk nooit. Mijn opnameapparaat (de Voltcraft SL300) kan niet minder meten dan 30dB kennelijk produceert hij dat zelf dan al? En ook ik maak geluid. Lopen door gras blijkt 10dB harder dan stilstaan, dus 10x zo hard als wanneer ik niet zou lopen, maar het apparaat meet continu (automatisch) dus hoe kan ik meten zonder me voort te bewegen. Hoe precieser ik wil meten hoe onduidelijker het wordt. Meer en meer vraag ik me af of die stilte überhaupt wel bestaat en waar ik dan mee bezig ben...'.
Wat een stiltekaart!
De kraters, en ook de 'achtergrondruis' die opeens zichtbaar is.
Maar wat me het meest treft is de vorm. Dit is een 'jong gebergte'. Het meeste geluid is dus jong. Geluid wordt zelden oud.
Het 'sterft weg', vrij snel.
Zou tijdsverloop kunnen? Denk aan eindeloze sluitertijd van de achterlichtjesfoto in een avondstad?
Ik zou wel een vliegtuig willen zien.
Gaat de hond op de loop?
ps de nieuwe stiltekaart werd voor de manifestatie 'Een Dijk van een Kust' gemaakt door Kars Alfrink en Alper Çugun.