Het idee was goed. En grappig. Zolang iedereen in bed blijft kan het nooit oorlog worden.Daar moet je niet te veel over zwammen. Wat nu wel weer gebeurt.
In maart 1969 zaten Jan Donkers en ik aan het bed van John & Yoko in kamer 902 van het Amsterdamse Hilton Hotel. Van wat we toen uitzonden - live - is weinig bewaard. Twee stukjes. Eentje waarop Lennon ''Don't let me down'' zingt. En een fragmentje, waarin John en Yoko in het Hilton vragen van luisteraars beantwoorden. Immers, de voorwaarde van John om een uur live radio te doen was dat luisteraars vragen zou kunnen stellen. Dat kon toen nog niet rechtstreeks.
Jan Donkers en ik zaten aan het bed. Peter Flik was in Amsterdam achter de schermen en verzorgde de verbindingen. Jan Haasbroek zat in Hilversum, waar de vragen van luisteraars werden verzameld. Die gaf hij door aan Donkers en mij. Dat ging per koptelefoon. Ik kreeg dus een vraag door en stelde hem - vertaald - aan Lennon en Ono.
Wat me vooral bijbleef was het gedrag van John, die veel te levendig was om in bed te blijven liggen. Hij sprong - in zijn onderbroek - maar heen en weer door de kamer. Op zeker moment pakte hij zijn gitaar en zong het refrein van het liedje waar hij mee bezig was: ‘Don’t let me down’. Met lalala op de plekken waar tekst moest komen die hij nog niet verzonnen had.
Ondertussen entertainde hij maar door. Zei over Yoko - als die iets sufs had gemompeld - ‘She’s foreign you know’. Ono bleef keurig onder de dekens. Op de achtergrond een grijs Buitenveldert.
Wat ik ook nog voor me zie: zijn ogen, een heel uitzonderlijke kleur, ik zou zeggen hazelnoot.
ps. Nee, de VPRO van toen was zuinig met bewaarkosten van band. Bijna alles is weg. Nienke Feis heeft iets op haar Archieflog staan. En meer tekst staat in het boekje In bed met John en Yoko, uitgave Nijgh & Van Ditmar 2009.