Het zal je maar gebeuren, ten deel vallen. Afgelopen vrijdag bij de presentatie stond Maarten Biesheuvel temidden van een menigte in een Amsterdamse grachtentuin met een van de drie delen in handen en hij las. Eigenlijk was het meer proeven, zo te zien. Hij trok aan z'n sigaarstompje en ging met zijn vingers langs de dundrukpagina’s.
Hij werd die dag ook nog eens 69 jaar oud. Bij je leven een verzameld werk in drie delen, bij Van Oorschot. 'Een godsgeschenk' zegt hij zelf. Vanmiddag was ik bij Eva en hem op bezoek in hun Houten Paleis in Leiden. Maandag doen we namelijk twee uur Biesheuvel in De Avonden. Ik kom wat opnemen.Maarten zegt dat ie niet heeft geslapen. Maar slaapdeprivatie, daar voel je je lekker door. Dat komt, hij heeft de hele nacht zitten lezen. In eigen werk. Van gisteren vier tot tien uur die morgen heeft ie gelezen. In deel drie, dat staat in de tijd het dichtste bij. Ze zijn ongeveer 1000 bladzijden per deel. 'Het demonisch proza van een gigantische outsider,' zegt hij, de recensies losjes samenvattend. 'Bijbeldruk.'''t Is ook een grafsteen. 'Terwijl ik nog leef!' Hij kan er nu niets meer aan veranderen, zal er waarschijnlijk ook niets meer bij schrijven. Het gaat niet meer. 'Daar heb ik 18 jaar lang heel veel verdriet van gehad. Nou kan ik me er wel bij neerleggen.'