Lord Byron
woensdag 30 april 2008 - 20:54
Mens en olifant, vervolg. In de jaren 1816-1819 verbleef de dichter Lord Byron in Venetië. Een geestige, intelligente en ook aardige man, die niet zo goed wist wat hij met zijn leven aan moest. Zijn verzen kan ik slecht lezen. Hij maakte ze ook vooral om het geld. Af en toe haalde hij een paar nachten door als er weer een pak naar uitgever Murray in Londen moest. Byron rijmde als een automaat. Zijn brieven daarentegen zijn geweldig. De olifantbrief is van 6 april 1819 uit Venetië, gericht aan zijn vriend Hobhouse.
In Venetië - na Napoleon bezit van de Oostenrijkers - was het onder de rijken gewoonte exotische dieren te houden op de binnenplaatsen van hun palazzi aan het Canal Grande. Byron zelf had twee apen.Verderop woonde een olifant, die eind maart bronstig werd - 'He went mad in want for a She' - in razernij ontstak en losbrak.De olifant vrat een fruitstal leeg, doodde de eigenaar en stormde een kerk binnen. Daarna galoppeerde hij over het San Marcoplein heen en weer. Byron liet zich door zijn gondelier Tita naar de Riva degli Schiavoni roeien om te zien hoe de olifant 'zich amuseerde met het in alle richtingen slingeren van grote houten balken, die daar waren uitgegeladen. De gearriveerde Oostenrijkse politie liet z'n musketten vallen en vluchtte. Daarna bracht het garnizoen een kanon uit het Arsenaal in stelling. De eerste keer schoten ze mis. Daarna raak.
Wat Byron dan beschrijft is hoe de kogel eerst de olifant binnendringt, en hoe er daarna aan de andere kant eerst een stuk olifantenschouder naar buiten komt en daarna de kanonsbal. Byron noemt dit 'the devils's own row with an elephant'.
Links:
RSS